Eugeniusz Mayer (major)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Mayer
major intendent major intendent
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1898
Stanisławów

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Skł. Mat. Int. Grodno
SMI Nr 1

Stanowiska

zarządca składnicy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
obrona Warszawy

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Eugeniusz Mayer (ur. 9 stycznia 1898 w Stanisławowie, zm. ?) – major intendent Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Stanisławowie jako syn Alfreda. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był członkiem Organizacji Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej i Związku Strzeleckiego w Krakowie. W sierpniu 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich. Po odniesieniu ran, najprawdopodobniej w kampanii podhalańskiej 1 pułku piechoty LP leczył się w szpitalu w Zakopanem, a później w Domu Ozdrowieńców w Kamieńsku. Od 30 kwietnia 1915 do sierpnia 1916 służył w placówce agitacyjno-werbunkowej Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego w Jędrzejowie. Obszarem odpowiedzialności był Sobków i okolice. 9 stycznia 1916 został mianowany kapralem. 10 lipca 1916 zrezygnował ze służby werbunkowej. W sierpniu 1916 został odesłany do dyspozycji Komendy Grupy Polskich Legionów w Kozienicach[1].

12 marca 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika gospodarczego, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[2]. 1 czerwca tego roku pełnił służbę w Intendenturze 3 Dywizji Piechoty Legionów, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr 1 w Warszawie Powązkach[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 14. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był nadal WOZG Nr 1[4]. W 1923 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[5][6]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 63. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[7]. W 1928 pełnił służbę w 3 Okręgowym Szefostwie Intendentury, pozostając w kadrze oficerów służby intendentury[8], w 1931 w Filii Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendenckiego w Grodnie[9], a następnie w Szefostwie Intendentury Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[10]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do Składnicy Materiału Intendenckiego w Grodnie na stanowisko zarządcy[11]. Z dniem 15 sierpnia 1933 został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[12]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 5. lokatą w korpusie oficerów intendentów. Przed wojną oraz w czasie kampanii wrześniowej był zarządcą Składnicy Materiału Intendenckiego Nr 1 w Warszawie[13][14]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI E Dorsten[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wykaz Legionistów ↓.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 530.
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 491, 764.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 386.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 86, 1279, 1320.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1161, 1201, 1320, 1681.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 179.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 776, 793.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 276.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 372, 460.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 429.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 177.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 337, 879.
  14. ↑ Galos 2013 ↓, s. 269.
  15. ↑ Straty ↓, numer jeniecki „162”.
  16. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 372.
  18. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Mayer_(major)&oldid=72101433”