Kamieńsk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamieńsk
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Kamieński kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

radomszczański

Gmina

Kamieńsk

Prawa miejskie

1374–1870, 1993

Burmistrz

Bogdan Pawłowski

Powierzchnia

11,99 km²

Populacja (31.12.2019)
• liczba ludności
• gęstość


2753[1]
229,6 os./km²

Strefa numeracyjna

44

Kod pocztowy

97-360

Tablice rejestracyjne

ERA

Położenie na mapie gminy Kamieńsk
Mapa konturowa gminy Kamieńsk, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamieńsk”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kamieńsk”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamieńsk”
Położenie na mapie powiatu radomszczańskiego
Mapa konturowa powiatu radomszczańskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamieńsk”
Ziemia51°12′16″N 19°29′49″E/51,204444 19,496944
TERC (TERYT)

1012054

SIMC

0541180

Urząd miejski
ul. Wieluńska 50
97-360 Kamieńsk
Strona internetowa
BIP

Kamieńskmiasto w Polsce, położone w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie miejsko-wiejskiej Kamieńsk, której jest siedzibą, nad rzeką Kamionką. Przez miasto przebiegają dwie spośród głównych arterii komunikacyjnych Polski: autostrada z Gorzyczek do Gdańska i Warszawy oraz linia kolejowa Górny Śląsk – Warszawa, czyli dawna Kolej Warszawsko-Wiedeńska.

Kamieńsk leży w historycznej ziemi sieradzkiej[2].

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. w Kamieńsku mieszkały 2753 osoby[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pomnik Tadeusza Kościuszki
Fragment rynku

W IX/X wieku okolice dzisiejszego Kamieńska zamieszkiwało słowiańskie plemię Łęczyców. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1291 r. i dotyczy wzniesienia w Kamieńsku drewnianego kościoła. W I Rzeczypospolitej, Kamieńsk znajdował się w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego[3]. W XIV w. Kamieńsk był własnością wojewody sieradzkiego Przybysława z Irządz[2], w 1374 r. uzyskał prawa miejskie. Był wówczas osadą targową, leżącą na szlaku wiodącym z Przedborza do Łasku. Przywilej lokacyjny był później kilkakrotnie potwierdzany przez kolejnych królów Polski. Po II rozbiorze Polski Kamieńsk znalazł się w zaborze pruskim, następnie od 1807 r. w Księstwie Warszawskim, a od 1815 r. w Królestwie Polskim. W 1860 r. w Kamieńsku mieszkało 1098 osób, w tym 546 (ok. 49,7%) Żydów; w mieście znajdowało się 97 domów.

Wielu mieszkańców wzięło czynny udział w powstaniu styczniowym. 23 i 24 czerwca 1863 r. miała miejsce w Kamieńsku bitwa po tym, jak powstańcy wykoleili pociąg z wojskiem rosyjskim i starli się z opuszczającymi skład żołnierzami. W 1870 r. Kamieńsk utracił prawa miejskie na mocy wydanego rok wcześniej ukazu carskiego. W 1904 r. część zabudowań strawił pożar. W latach 1905–1907 miejscowość była areną burzliwych manifestacji, w których ludność domagała się przywrócenia języka polskiego w szkołach i urzędach, a także niszczyła symbole rosyjskie i demolowała państwowe sklepy.

W latach 1919–1923 powstały w Kamieńsku Dom Ludowy, Kółko Rolnicze, Spółdzielnia Spożywców „Spójnia” oraz tworzyło się polskie harcerstwo. Wzniesiono też pomnik Tadeusza Kościuszki. W 1929 r. Kamieńsk liczył 3200 mieszkańców, z czego Żydzi stanowili ⅓.

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

2 września 1939 r. Kamieńsk został zbombardowany przez Luftwaffe, w gruzach legło całe centrum miejscowości; ocalały jedynie 3 obiekty: szkoła podstawowa, kościół parafialny i pomnik Tadeusza Kościuszki. 3 września 1939 r. Kamieńsk zajęła niemiecka 1 Dywizja Pancerna.

W nocy z 3 na 4 września polski 2 pułk strzelców konnych (Wołyńska Brygada Kawalerii) dokonał wypadu na zgrupowane w miejscowości oddziały niemieckie, wdzierając się do Kamieńska w szyku pieszym, bez wystrzału. Obrzucono granatami ręcznymi pułk strzelców zmotoryzowanych, zadając mu tym znaczne straty, oraz podpalono cysterny z paliwem. Działaniami tymi wprowadzono na kilka godzin zamieszanie w niemieckim oddziale; polski oddział wycofał się bez większych strat (kilku rannych i jeden zaginiony - plut Tomasz Suchodolski, przy stratach niemieckich: liczne straty osobowe, ponadto uszkodzono lub spalono 30 czołgów i 16 samochodów oraz cysterny z benzyną. Atak powstrzymał na cały dzień posuwanie się niemieckiej 1 Dywizji Pancernej[4]. W odwecie Niemcy rozstrzelali 4 września ok. 30 mieszkańców Kamieńska oraz pobliskich wsi. Każdego napotkanego mężczyznę Niemcy zabijali na miejscu albo prowadzili do miejscowej rzeźni, gdzie mordowali ich za pomocą pałki używanej do zabijania zwierząt[5]. Podczas wojny cała ludność żydowska została wymordowana przez okupanta.

17 stycznia 1945 r. do Kamieńska wkroczyły jednostki Armii Czerwonej: 13 Armii i 4 Armii Pancernej (1 Front Ukraiński)[6][7].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa piotrkowskiego. 31 grudnia 1993 r. Kamieńsk odzyskał prawa miejskie.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piramida wieku mieszkańców Kamieńska w 2014 roku[8].


Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[9]:

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

W pobliskiej wsi Ozga znajduje się siedziba Ośrodka Sportu i Rekreacji Góra Kamieńsk administrującego północno-wschodnie zbocze Góry Kamieńskiej z zimowym ośrodkiem narciarskim i letnim parkiem rozrywki. W okolicy znajdują się trzy kilkunastokilometrowe trasy rowerowe[10].

Sport[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości funkcjonuje klub sportowy LZS Świt Kamieńsk, założony w 1937 roku[11].

  • Pełna nazwa: Ludowy Zespół Sportowy Świt Kamieńsk
  • Liga: Klasa A, grupa piotrkowska II
  • Stadion im. majora Antoniego Maszewskiego
  • Rok założenia: 1937
  • Barwy: niebiesko-zielone
  • Adres: ul. Sportowa 3, 97-360 Kamieńsk

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Wzdłuż wschodniej granicy miasta przebiega autostrada A1, natomiast w jego centrum krzyżują się: droga krajowa nr 91 i droga wojewódzka nr 484.

Kamieńsk posiada połączenie kolejowe, autobusowe PKS oraz MPK Radomsko. W mieście znajduje się stacja kolejowa PKP. Miasto posiada bezpośrednie połączenie kolejowe z Piotrkowem Trybunalskim, Radomskiem, Częstochową, Koluszkami. Do Kamieńska dojeżdża miejska linia autobusowa nr 1 obsługiwana przez MPK Radomsko.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-05-20].
  2. a b Błażej Śliwiński: Przybysław (Przybko) z Irządz h. Szreniawa. Internetowy Polski Słownik Biograficzny, 1986. [dostęp 2020-08-02].
  3. Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku, t. 5: Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku, cz. 2: Komentarz, indeksy, red. Stanisław Trawkowski, Wydawnictwo Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 1998, ISBN 83-86301-75-9, s. 137.
  4. Piotr Kilańczyk (Uniw. Łódzki), Atak nocny na Kamieńsk 2. Pułku Strzelców Konnych 3 września 1939 r.; [w:] "Rocznik Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi", 201.., nr ?, ss. ....
  5. Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981.
  6. Kazimierz Sobczak, Witold Biegański, Irena Bobrowicz-Safianowska, Apolonia Kowalska, Eugeniusz Kozłowski, Marian Laprus, Henryk Michalski, Franciszek Stępniowski, Barbara Warycha, Władysław Ważniewski: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975, s. 209. (pol.).
  7. Historia Kamieńska na stronie Urzędu Gminy.
  8. Kamieńsk w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  9. ED: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 31 grudnia 2012 r. (woj. łódzkie). Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2013-01-07. s. 73. [dostęp 2013-02-28]. (pol.).
  10. OSiR Góra Kamieńsk
  11. Skarb - Świt Kamieńsk, www.90minut.pl [dostęp 2023-12-31].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]