Eustachy Serafinowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eustachy Serafinowicz
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

29 marca 1882
Grodno

Przebieg służby
Lata służby

1901–1930

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV

Stanowiska

inspektor poborowy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Eustachy Serafinowicz (ur. 29 marca[a] 1882 w Grodnie, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 marca 1882 w Grodnie, ówczesnej stolicy guberni grodzieńskiej, w rodzinie Franciszka i Pauliny z Matyszkiewiczów[4].

21 stycznia 1901 wstąpił do armii rosyjskiej na prawach wolontariusza (ros. Вольноопределяющийся)[b]. 1 września 1902, po zdaniu egzaminu konkursowego, został przyjęty do Kazańskiej Szkoły Junkrów Piechoty(inne języki)[6]. 22 sierpnia 1905, po ukończeniu szkoły z wynikiem celującym, został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 9 sierpnia 1904 i wcielony do 2 Kaukaskiego batalionu strzelców(inne języki) w Tyflisie na stanowisko młodszego oficera kompanii[6].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 190. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. 10 lipca tego roku został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 3 pułku piechoty Legionów w Jarosławiu z równoczesnym przeniesieniem z 65 pp[7][8][9]. We wrześniu 1924 został odkomenderowany do Powiatowej Komendy Uzupełnień Starogard na okres czterech miesięcy, w celu odbycia praktyki poborowej[10]. Później został przeniesiony służbowo do tej komendy, a 1 lipca 1925 przydzielony do PKU Brześć na stanowisko komendanta[11][c]. W grudniu 1926 został przydzielony do PKU Szamotuły na takie samo stanowisko[12]. 22 grudnia 1928 został służbowo przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko inspektora poborowego[13][6]. Z dniem 30 kwietnia 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[14][15]. Mieszkał w Łodzi przy ul. Moniuszki 2 m. 22[4]. Działał społecznie w Polskim Czerwonym Krzyżu[16]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[3].

Był żonaty, miał syna Leona (ur. 31 grudnia 1908) i sprawował opiekę nad pasierbem Witoldem (ur. 18 lipca 1911)[17]. Eustachy był katolikiem, natomiast jego żona, urodzona w guberni tyfliskiej, była prawosławną.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Eustachy Serafinowicz w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako urodzony 29 marca 1882[1][2][3]. Taką samą datę swego urodzenia Eustachy Serafinowicz podał 2 czerwca 1933 w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari, ale równocześnie podał datę „10 kwietnia 1882” z kalendarza gregoriańskiego[4]. Data 10 kwietnia 1882 podana została w „Spisie oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.”[5]
  2. ↑ Wszystkie daty z okresu służby Eustachego Serafinowicza w armii rosyjskiej są datami starego stylu[6].
  3. ↑ Eustachy Serafinowicz podał, że na stanowisku zastępcy dowódcy 3 pp Leg. pozostawał do 1 lipca 1925[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 162.
  3. ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 908.
  4. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 1.
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 189.
  6. ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 4.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 543.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 131, 398.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 127, 342.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 98 z 26 września 1924, s. 548.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 lipca 1925, s. 353.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 16 grudnia 1926, s. 442.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 25.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 31 grudnia 1929, s. 441.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1930, s. 31.
  16. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  17. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922, s. 321.
  19. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-05]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eustachy_Serafinowicz&oldid=70320996”