Komenda Rejonu Uzupełnień Starogard

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komenda Rejonu Uzupełnień Starogard
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Starogard
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Starogard

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Starogard

Podległość

DOGen. „Pomorze”
DOK VIII

Skład

PKU typ II, III

Komendy rejonów uzupełnień OK VIII

Komenda Rejonu Uzupełnień Starogard (KRU Starogard) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 1921 roku PKU Starogard była podporządkowana Dowództwu Okręgu Generalnego „Pomorze” i obejmowała swoją właściwością powiaty: chojnicki, starogardzki, tucholski i złotowski[2].

Z dniem 15 listopada 1921 roku, po wejściu w życie nowego podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wejściu w życie pokojowej organizacji służby poborowej, PKU Starogard została podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VIII, a jej okręg poborowy obejmował powiaty: chojnicki, gniewski, sępoleński, starogardzki, tczewski i tucholski. Powiat tczewski został wyłączony z PKU Kościerzyna. W siedzibie każdego z sześciu powiatów miał rezydować oficer ewidencyjny. W 1923 roku obsadzone było jedynie stanowisko oficera ewidencyjnego Tuchola (por. piech. Adolf Wierzbicki)[3][4][5][6].

Z dniem 1 czerwca 1922 roku została zlikwidowana gospoda inwalidzka przy PKU Starogard[7].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[8], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[6]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[9][10]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[11].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[9]. W skład PKU Starogard wchodziły trzy referaty: I) referat administracji rezerw, II) referat poborowy i referat inwalidzki[9]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[12][13][14].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[15].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Starogard normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[16]

Z dniem 10 stycznia 1927 roku, w związku z likwidacją PKU Szubin i PKU Lubicz, minister spraw wojskowych dokonał zmian w podziale terytorialnym Okręgu Korpusu Nr VIII. W ramach tych zmian z PKU Starogard zostały włączone powiaty sępoleński i tucholski. Pierwszy z wymienionych powiatów został przyłączony do PKU Bydgoszcz, a drugi do PKU Grudziądz. Jednocześnie skład osobowy PKU Starogard został zredukowany do typu II[17]. Od tego czasu PKU Starogard administrowała powiatami: chojnickim, gniewskim, starogardzkim i tczewskim[18]. W grudniu 1930 roku komenda posiadała skład osobowy typ III[16].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[19].

Z dniem 1 kwietnia 1932 roku został zniesiony powiat gniewski, a należące do niego gminy włączone do powiatów: starogardzkiego, świeckiego i tczewskiego[20].

20 lipca 1932 prezydent RP nadał Medal Niepodległości st. sierż. Stanisławowi Lewickiemu z PKU Starogard[21][22][23].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Starogard została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Starogard przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[24], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[25]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Starogard normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[26].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: chojnicki, starogardzki i tczewski[1].

Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Starogard, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwisko Okres pełnienia funkcji Kolejne stanowisko (dalsze losy)
płk kaw. Adam Łukaszewicz[a] 12 XI 1919 – 22 V 1920 komendant PKU 29 pp w Kaliszu
ppłk piech. Mieczysław Łobodziński[b] 1920 – III 1921[37] Główna Stacja Zborna Lublin
mjr piech. Roman Jachimowicz[c] od III 1921[37]
płk piech. Leon Silicki 1923[4] – II 1927[39] stan spoczynku z dniem 30 IV 1927
mjr piech. Jan I Kijowski II[40] – III 1927[41] komendant PKU Kamionka Strumiłowa
ppłk art. Jan Władysław Ryż III[41] – X 1927[42] komendant PKU Przemyśl
ppłk piech. Leon I Dąbrowski XI 1927[43] – XI 1932 dyspozycja dowódcy OK VIII[44][45]
ppłk piech. Lucjan Bornstaedt VI 1933[46] – 1939[47] w niemieckiej niewoli
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[48][5]
I referent kpt. kanc. Karol Czepel od 7 V 1923[49]
mjr piech. Leon Rapszewicz 1 X 1923[50] – II 1926[51] dyspozycja dowódcy OK VIII
II referent urzędnik wojsk. XI rangi Alfred Gebel do 25 V 1923[52] OE Wągrowiec PKU Szubin
por. kanc. Stanisław Tyrała 25 V[52] – 19 VI 1923[53] OE Wągrowiec PKU Szubin
urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Alfred Gebel 19 VI 1923[54] – II 1926 kierownik II referatu
oficer instrukcyjny por. piech. Robert Antoni Bałowski 1923 – X 1925[55] 64 pp
kpt. piech. Jan Ferdynand Stettner od X 1925[55]
oficer ewidencyjny na powiat chojnicki por. art. Leszek Jerzy Rudnicki 2 X 1923[56] – VI 1924[57] 18 pap
chor. Marcin Kowalczyk[d] od II 1925[59]
oficer ewidencyjny na powiat gniewski wakat
oficer ewidencyjny na powiat sępoleński por. piech. Stanisław III Witkowski od IV 1925[60]
oficer ewidencyjny na powiat starogardzki urzędnik wojsk. X rangi Ignacy Macherski od IV 1923[61]
ppor. rez. powoł. do sł. czyn. Alojzy Kucharski 22 IX[62] – XII 1923[63] II referent PKU Kościerzyna
urzędnik wojsk. X rangi / por. kanc. Jan Żarnowski XII 1923[64] – II 1926 referent
oficer ewidencyjny na powiat tczewski urzędnik wojsk. XI rangi / chor. Jan Niżnik[65] od 21 VI 1923[66]
oficer ewidencyjny na powiat tucholski por. piech. Adolf Wierzbicki 4 VI[67] – 16 VIII 1923[68] II referent PKU Zamość
urzędnik wojsk. XI rangi / chor. Jan Markowski[e] od 16 VIII 1923[70] – był w 1925
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[71][72][73]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

mjr piech. Jan Ferdynand Stettner do X 1926[74] dowódca III/65 pp
mjr piech. Władysław Pietraszkiewicz do V 1927[75] oficer placu Kalisz
mjr żand. / piech. Wincenty Strohe IX 1927 – II 1929 dyspozycja dowódcy OK VIII
mjr piech. Michał Perestaj III[76] – VII 1929[77] dyspozycja dowódcy OK VIII
kpt. piech. Michał Talaga[f] 15 I 1932[79] – 30 IX 1933[80] stan spoczynku
kpt. piech. Bronisław Michał Roganowicz 1933 – VI 1938 kierownik I referatu KRU
kierownik II referatu poborowego por. kanc. Alfred Gebel od II 1926
por. kanc. Ferdynand Trapp[g] p.o. VII 1929[83] – 31 III 1932[84] stan spoczynku
por. kanc. / piech. Jan Żarnowski[h] był w 1932 – 30 VI 1934[87] stan spoczynku
kpt. piech. Józef Błażej Muzyka[i] 1934, był w VI 1935
referent inwalidzki por. kanc. Józef Smejkal od II 1926
por. kanc. Ferdynand Trapp V 1927[90] – VII 1927 p.o. kierownika II referatu
referent por. kanc. Jan Żarnowski II 1926 – ? kierownik II referatu
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[47][j]
kierownik I referatu ewidencji kpt. adm. (piech.) Bronisław Michał Roganowicz[k] był w III 1939
kierownik II referatu uzupełnień kpt. adm. (piech.) Wacław Józef Tencza był w III 1939

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Płk kaw. Adam Łukaszewicz urodził się 24 września 1861 roku. 5 kwietnia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem od dnia 19 kwietnia 1916 roku, zaliczeniem do rezerwy i powołaniem do służby czynnej na czas wojny, aż do demobilizacji oraz przydzielony z dniem 16 stycznia 1919 roku na stanowisko komendanta etapowego powiatu białostockiego[27]. 12 listopada 1919 roku został przeniesiony z Dowództwa miasta Białystok do PKU Starogard na stanowisko komendanta[28]. 22 maja 1920 roku został przeniesiony do PKU 29 pp w Kaliszu na stanowisko komendanta, a siedem dni później został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[29]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku[30]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika piechoty[31]. Na emeryturze mieszkał w Białymstoku[32].
  2. ↑ Płk piech. Mieczysław Łobodziński urodził się 15 października 1855 roku. 6 października 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austriacko-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika, zaliczeniem do rezerwy i powołaniem do służby czynnej na czas wojny, aż do demobilizacji oraz przydzielony do Sekcji Poboru i Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych[33]. 12 listopada 1919 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kościerzyna na stanowisko komendanta[28]. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Był już wówczas w PKU Starogard[34]. W marcu 1921 roku został przeniesiony do Głównej Stacji Zbornej Lublin. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu pułkownika[35]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika piechoty[31]. Na emeryturze mieszkał w Miasteczku, w powiecie wyrzyskim[36].
  3. ↑ Roman Jachimowicz (ur. 11 listopada 1871). W styczniu 1919 był komendantem sztabu 4 Dywizji Strzelców Polskich. W 1923 roku był już w stanie spoczynku i mieszkał w Toruniu. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu podpułkownika[38].
  4. ↑ Urzędnik wojsk. XI rangi Marcin Kowalczyk (ur. 7 listopada 1884) z dniem 1 stycznia 1925 roku został mianowny chorążym zawodowym w piechocie z równoczesnym wcieleniem do 65 pp i przydzieleniem do PKU Starogard na stanowisko OE Chojnice. Wcześniej pełnił służbę w PKU Toruń na stanowisku II referenta i oficera ewidencyjnego na powiat toruński (od października 1924 roku)[58].
  5. ↑ Urzędnik wojsk. XI rangi Jan Markowski (ur. 16 maja 1888) z dniem 1 stycznia 1925 roku został mianowny chorążym zawodowym w piechocie z równoczesnym wcieleniem do 65 pp i poostawieniem na dotychczasowym stanowisku w PKU Starogard[69].
  6. ↑ Kpt. piech. Michał Talaga (ur. 18 września 1894) został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[78].
  7. ↑ por. kanc. Ferdynand Trapp (ur. 9 marca 1886, zm. 1978) był żonaty z Zofią z domu Vorreiter (1891-1974), z którą miał syna Ferdynanda (1914-1998) – harcmistrza, komendanta Chorągwi Gdańskiej (1958-1963)[81]. We wrześniu 1914 roku był „c. i k. nadogniomistrzem 30 pułku polnej artylerii”[82]. Został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej. Z dniem 31 marca 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
  8. ↑ Por. Jan Żarnowski (ur. 7 stycznia 1888) w marcu 1934 roku został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku[85], a z dniem 30 czerwca tego roku przeniesiony w stan spoczynku. W 1938 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[86].
  9. ↑ Kpt. piech. Józef Błażej Muzyka (ur. 11 marca 1893[88]). W styczniu 1934 roku ogłoszono jego przydział z 60 pp w Ostrowie Wlkp. do PKU Starogard[89].
  10. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939 roku, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939 roku[91].
  11. ↑ Kpt. adm. (piech.) Bronisław Michał Roganowicz[92] (ur. 26 kwietnia 1897) był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Srebrnym Krzyżem Zasługi[93]. W kwietniu 1933 roku przydzielony został z 20 pp w Krakowie do PKU Starogard, w celu odbycia praktyki poborowej[94]. Po przeniesieniu kpt. piech. Michała Talagi w stan spoczynku (30 września 1933 roku) objął stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11
  3. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 37.
  4. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1479.
  5. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1348.
  6. ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  7. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 6 czerwca 1922 roku, poz. 346.
  8. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  9. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  10. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  11. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  13. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  14. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  16. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  17. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 2 z 21 stycznia 1927 roku, poz. 15.
  18. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  19. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  20. ↑ Dz.U. z 1932 r. nr 3, poz. 19.
  21. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
  22. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-20]..
  23. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-20]..
  24. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  25. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  26. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  27. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 43 z 17 kwietnia 1919 roku, poz. 1383, 1395.
  28. ↑ a b Dz. Rozk. Wojsk. Nr 97 z 27 grudnia 1919 roku, poz. 4077.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 399, 423.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 822.
  31. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
  32. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1408.
  33. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 94 z 10 listopada 1919 roku, poz. 3631.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, s. 497.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 820.
  36. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 885.
  37. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 690.
  38. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1583.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 37, 44.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 18 lutego 1927 roku, s. 65.
  41. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 78.
  42. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 314.
  43. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 301.
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932 roku, s. 397.
  45. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 122, z dniem 30 kwietnia 1933 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  47. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 858.
  48. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1479, 1562.
  49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 23 maja 1923 roku, s. 288, z równoczesnym przeniesieniem z korpusu oficerów piechoty (56 pp) do korpusu oficerów administracji, dział kancelaryjny.
  50. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 67 z 20 października 1923 roku, s. 718.
  51. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 2.
  52. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 2 czerwca 1923 roku, s. 368.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 433.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 434.
  55. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 97 z 1 października 1925 roku, s. 527.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 16 października 1923 roku, s. 708.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 29 czerwca 1924 roku, s. 364.
  58. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1560.
  59. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 17 lutego 1925 roku, s. 77.
  60. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 218.
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 27 kwietnia 1923 roku, s. 275.
  62. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 65 z 10 października 1923 roku, s. 700.
  63. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 701.
  64. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 703.
  65. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 62.
  66. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 3 lipca 1923 roku, s. 445.
  67. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 12 czerwca 1923 roku, s. 393.
  68. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 545.
  69. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 27 stycznia 1925 roku, s. 41.
  70. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 549.
  71. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 16.
  72. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 524.
  73. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 10, 40, 56.
  74. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 338.
  75. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 148.
  76. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
  77. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 186.
  78. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
  79. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 231.
  80. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 184.
  81. ↑ hm. Ferdynand Trapp.
  82. ↑ Wiadomości o zaginionych. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 230, s. 4, 1914-09-27. Kraków. 
  83. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 212.
  84. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 414.
  85. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934 roku, s. 87.
  86. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 50.
  87. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
  88. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 33, sprostowano imię i datę urodzenia z „Józef ur. 1 marca 1893” na „Józef Błażej ur. 11 marca 1893”.
  89. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 9.
  90. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 150.
  91. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  92. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 30, sprostowano imię z „Bronisław” na „Bronisław Michał”.
  93. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 292.
  94. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 82.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Komenda_Rejonu_Uzupełnień_Starogard&oldid=73693601”