Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1998

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1998
1997 1999
Dyscyplina

piłka nożna

Turniej

Puchar Polski 1997/1998

Amica Wronki Aluminium Konin
5 3
Po dogrywce
Obiekt

Stadion Miejski
Poznań

Data

13 czerwca 1998

Sędzia

Marek Kowalczyk

Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1998 – mecz piłkarski kończący rozgrywki Pucharu Polski 1997/1998 oraz mający na celu wyłonienie triumfatora tych rozgrywek, który został rozegrany 13 czerwca 1998 roku na Stadionie Miejskim w Poznaniu pomiędzy Amicą Wronki a Aluminium Konin. Po zwycięstwie po dogrywce 5:3 trofeum po raz 1. wywalczyła Amica Wronki, która uzyskała tym samym prawo gry w kwalifikacjach Pucharu Zdobywców Pucharów 1998/1999.

Tło[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1997/1998 Amica Wronki występowała w pierwszej lidze, zaś Aluminium Konin w drugiej. Amica zajęła w lidze siódme miejsce[1], a Aluminium zajęło drugie miejsce w tabeli grupy zachodniej, ulegając jedynie Ruchowi Radzionków[2]. W owym czasie sponsorowany przez lokalną hutę klub z Konina był dobrze sytuowany finansowo, a jego zawodnikami byli m.in. Artur Bugaj, Andrzej Jaskot i Piotr Czachowski[3].

Amica grę w Pucharze Polski rozpoczęła od 1/16 finału, pokonując wówczas na wyjeździe 3:1 po dogrywce Pogoń Świebodzin. W 1/8 finału wronieccy zawodnicy pokonali u siebie obrońcę trofeum, Legię Warszawa 3:0. W ćwierćfinale Amica wygrała na wyjeździe 2:1 z GKS Bełchatów po dogrywce, a w półfinale także po dogrywce wygrała 3:1 z Górnikiem Zabrze. Aluminium natomiast rozpoczęło grę w Pucharze Polski od drugiej rundy, odnosząc wówczas wyjazdowe zwycięstwo 3:0 nad Chemikiem Bydgoszcz. W trzeciej rundzie piłkarze klubu pokonali na wyjeździe 4:1 Flotę Świnoujście, a w 1/16 finału ograli w Koninie 2:0 Wisłę Kraków. 1/8 finału zakończyła się domowym zwycięstwem 2:1 nad Odrą Wodzisław Śląski, a w ćwierćfinale piłkarze z Konina wygrali u siebie 1:0 z GKS Katowice. W półfinale Aluminium rozegrało u siebie spotkanie z Polonią Warszawa, w którym padł remis 0:0, a w rzutach karnych triumfowali gospodarze 7–6[4].

Mecz[edytuj | edytuj kod]

Mecz finałowy odbył się 13 czerwca 1998 roku o godzinie 17:30 na Stadionie Miejskim w Poznaniu. Sędzią głównym spotkania był Marek Kowalczyk. Na początku spotkania przewagę uzyskali gracze Aluminium, a w 17. minucie pierwszą bramkę zdobył Tomasz Wojciechowski[3]. Następnie sędzia nie podyktował rzutu karnego za faul na Andrzeju Jaskocie[5]. W 33. minucie na 2:0 podwyższył Piotr Czachowski, a dwie minuty później pierwszą bramkę dla Amiki zdobył Andrzej Przerada. Następnie Kowalczyk rozpoczął sędziowanie na niekorzyść Aluminium, m.in. karząc graczy klubu kontrowersyjnymi żółtymi kartkami. W 44. minucie, po faulu Damiana Augustyniaka na Radosławie Bilińskim, rzut karny wykorzystał Paweł Kryszałowicz, strzelając na 2:2. Do przerwy wynik nie zmienił się[3].

Konińscy piłkarze, odnosząc wrażenie, iż mecz jest niesprawiedliwie sędziowany, w przerwie odmówili wyjścia na drugą połowę. W związku z tym przerwa w meczu wydłużyła się[5][6]. W 2009 roku Paweł Kryszałowicz powiedział, że według jego wiedzy piłkarze Amiki i Aluminium w przerwie licytowali się o kupno meczu, jednak Andrzej Jaskot w wywiadzie dla TVP Sport stanowczo odrzucił taką wersję[5].

W 75. minucie meczu po składnej akcji na 3:2 dla Aluminium gola zdobył Artur Bugaj. W 78. minucie spotkania drugą żółtą i w konsekwencji czerwoną kartką został ukarany Andrzej Jaskot za to, że nie odsunął się na przepisową odległość w momencie wykonywania rzutu wolnego przez Amikę. W 88. minucie Amica wyrównała wynik za sprawą bramki Dariusza Jackiewicza. W dogrywce dwa gole dla Amiki zdobyli Tomasz Sokołowski II i Grzegorz Król i spotkanie zakończyło się wynikiem 5:3[3].

Szczegóły meczu[edytuj | edytuj kod]

13 czerwca 1998
17:30
Amica Wronki
Przerada Gol 35'
Kryszałowicz Gol 44' (k.)
Jackiewicz Gol 88'
Sokołowski II Gol 98'
Król Gol 116'
5:3
(Dogrywka)
2:2, 3:3
Aluminium Konin
Gol 17' Wojciechowski
Gol 33' Czachowski
Gol 75' Bugaj
Stadion Miejski, Poznań
Widzów: 10 000
Sędzia: Polska Marek Kowalczyk (Lublin)
BR Polska Jarosław Stróżyński
OB Polska Marek Bajor Żółta kartka Zejście w 103. minucie 103'
OB Polska Zbigniew Małachowski
OB Polska Mirosław Siara
OB Polska Andrzej Przerada
PO Polska Grzegorz Motyka Zejście w 75. minucie 75'
PO Polska Dariusz Jackiewicz
PO Polska Radosław Biliński
PO Polska Tomasz Sokołowski II
NA Polska Paweł Kryszałowicz
NA Polska Remigiusz Sobociński Zejście w 55. minucie 55'
Zmiany:
NA Polska Grzegorz Król Wejście w 55. minucie 55'
PO Polska Sławomir Maciuszek Wejście w 75. minucie 75'
OB Polska Ireneusz Kościelniak Wejście w 103. minucie 103'
Trener:
Polska Wojciech Wąsikiewicz
BR Polska Adam Piekutowski
OB Polska Artur Gajewski Żółta kartka Zejście w 101. minucie 101'
OB Polska Robert Kolasa Żółta kartka
OB Polska Jacek Pieniążek
OB Polska Artur Kościuk
PO Polska Tomasz Wojciechowski Zejście w 87. minucie 87'
PO Polska Piotr Czachowski
PO Polska Damian Augustyniak Żółta kartka
PO Polska Tomasz Oleszek Żółta kartka Zejście w 83. minucie 83'
NA Polska Artur Bugaj Żółta kartka
NA Polska Andrzej Jaskot Żółta kartka w 78. minucieDruga żółta kartkaCzerwona kartka w 78. minucie 78'
Zmiany:
OB Polska Robert Górski Wejście w 83. minucie 83'
PO Polska Grzegorz Kolisz Wejście w 87. minucie 87'
NA Polska Artur Majewski Wejście w 101. minucie 101'
Trener:
Polska Jerzy Kasalik

Po meczu[edytuj | edytuj kod]

Nieobiektywne sędziowanie w trakcie meczu zarzucali Kowalczykowi komentatorzy – Janusz Basałaj i Edward Durda[6], a po meczu m.in. trenerzy Adam Topolski i Janusz Białek, działacze: Bolesław Krzyżostaniak i Edward Potok oraz wojewodowie: Stanisław Tamm, Maciej Musiał i Ireneusz Michalak[3]. Z drugiej strony Michał Listkiewicz stwierdził, iż sędzia miał „gorszy dzień”, ale odparł zarzuty, jakoby spotkanie było rozegrane w sposób nieuczciwy[5]. Trener Aluminium Jerzy Kasalik pochwalił swoich piłkarzy oraz wypowiadał się krytycznie na temat pracy sędziego[3]. Mimo to obserwator meczu Alojzy Jarguz wystawił sędziemu za spotkanie notę 8/10 i nie stwierdził żadnego błędu Kowalczyka[6]. Polski Związek Piłki Nożnej ukarał Kowalczyka trzymiesięcznym zakazem sędziowania[3]. Wydział Dyscypliny związku orzekł, że Kowalczyk podczas spotkania popełnił szesnaście rażących błędów[5]. Aluminium bezskutecznie domagało się powtórzenia meczu, zwracając się w tej kwestii do prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego i ministra sportu Jacka Dębskiego[7].

W książce „Spowiedź Fryzjera” do ustawienia meczu przyznał się Ryszard Forbrich. Podczas zeznań w prokuraturze w 2009 roku wersję tę potwierdził Paweł Kryszałowicz dodając, iż sędzia został przekupiony kwotą 150 tysięcy złotych[3].

Za triumf w Pucharze Polski Amica otrzymała nagrodę finansową w wysokości pół miliona złotych[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. I liga 1997/1998 w bazie 90minut.pl
  2. sezon 1997/98 » II liga » Tabela [online], Historia Polskiej Piłki Nożnej [dostęp 2022-04-08].
  3. a b c d e f g h Finał Pucharu Polski 1998 [online], KS Górnik Konin – nieoficjalny serwis [dostęp 2022-04-08].
  4. Paweł Mogielnicki, Poland Cup 1997/98 [online], RSSSF [dostęp 2022-04-08].
  5. a b c d e Damian Pechman, Finał Pucharu Polski 1998, Amica – Aluminium. Andrzej Jaskot o słabszym dniu sędziego Marka Kowalczyka [WYWIAD] [online], TVP Sport [dostęp 2022-04-08].
  6. a b c Szymon Janczyk, Największy przekręt w historii polskiej piłki? Tak wyglądał finał Pucharu Polski 1998 [online], Weszlo.com, 3 maja 2020 [dostęp 2022-04-08].
  7. Szymon Mierzyński, Najsłynniejszy finał Pucharu Polski. "Fryzjer" w akcji, licytacja w przerwie i zwycięstwo Amiki Wronki z Aluminium Konin [online], Wirtualna Polska, 14 kwietnia 2020 [dostęp 2022-04-08].
  8. Stanisław Moneta, Finał Pucharu Polski Amica Wronki - Aluminium Konin z 1998 r. Zobacz, jak kiedyś "ustawiało się" mecze [WIDEO] [online], Sportowy24.pl, 4 maja 2020 [dostęp 2022-04-08].