Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1983
| |||
| Dyscyplina | |||
|---|---|---|---|
| Turniej | |||
| |||
| |||
| Obiekt | |||
| Data | |||
| Sędzia | |||
Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1983 – mecz piłkarski kończący rozgrywki Pucharu Polski 1982/1983 oraz mający na celu wyłonienie triumfatora tych rozgrywek, który został rozegrany 22 czerwca 1983 roku na Stadionie XXXV-lecia PRL w Piotrkowie Trybunalski, pomiędzy Lechią Gdańsk a Piastem Gliwice. Trofeum po raz 1. wywalczyła Lechia Gdańsk, która uzyskała tym samym prawo gry w Pucharze Zdobywców Pucharów 1983/1984.
Droga do finału[edytuj | edytuj kod]
| Lechia Gdańsk | Runda | Piast Gliwice | ||
|---|---|---|---|---|
| Przeciwnik | Wynik | Przeciwnik | Wynik | |
| Start Radziejów | 3:2 pd. | II runda | MRKS Czechowice-Dziedzice | 4:1 |
| Olimpia Elbląg | 2:1 | III runda | Motor Praszka | 2:1 |
| Widzew Łódź | 1:1 (k. 5:4) | 1/16 finału | Gwardia Warszawa | 4:2 |
| Śląsk Wrocław | 3:0 pd. | 1/8 finału | Bałtyk Gdynia | 2:1 |
| Zagłębie Sosnowiec | 1:0 | Ćwierćfinał | Wisła Kraków | 1:0 |
| Ruch Chorzów | 0:0 (k. 3:1) | Półfinał | Lech Poznań | 1:0 |
Tło[edytuj | edytuj kod]
W finale rozgrywek po raz trzeci w historii zmierzyły się ze sobą oba kluby spoza ekstraklasy: składająca się wówczas z młodych zawodników III-ligowa wówczas Lechia Gdańsk, która wówczas awansowała do II ligi w sezonie 1982/1983 oraz II-ligowy wówczas Piast Gliwice. Oba kluby sensacyjnie wygrały swoje mecze w półfinałach: drużyna Biało-Zielonych wyeliminowała po serii rzutów karnych 3:1 (0:0 po 120 minutach gry) ówczesnego lidera ekstraklasy, Ruch Chorzów, natomiast Piast Gliwice 1:0 obrońcę trofeum, a zarazem późniejszego mistrza Polski, Lecha Poznań[1].
Mecz[edytuj | edytuj kod]
Przebieg meczu[edytuj | edytuj kod]
Mecz odbył się 22 czerwca 1983 roku o godz. 17:00 na Stadion XXXV-lecia PRL w Piotrkowie Trybunalskim. Sędzią głównym spotkania był Edward Norek. Mecz był bardzo wyrównany. Wynik meczu został otwarty już w 9. minucie, kiedy po wykonaniu rzutu rożnego wykonanego przez zawodnika drużyny Biało-Zielonych, Dariusza Raczyńskiego, Krzysztof Górski przejął piłkę, potem niegroźnym pozornie strzałem w stronę bramki pokonał zasłoniętego bramkarza drużyny przeciwnej, Jana Szczecha.
Wkrótce Piast Gliwice przejęli inicjatywę, mając przez kilkanaście minut przewagę w grze, jednak ich nerwowość oraz dobra gra w bloku drużyny przeciwnej, stanęły na przeszkodzie realizacji ich celów[1]. W 39. minucie zawodnik drużyny Biało-Zielonych, Marek Kowalczyk ograł w prosty sposób obrońcę drużyny przeciwnej, Jana Mirkę i na polu karnym zdobył gola na 2:0.
W 42. minucie natarcie zawodnika drużyny Piasta Gliwice, Andrzeja Sliza zostało w nieprzepisowy sposób zatrzymane i za podcięcie go przez Lecha Kulwickiego, Edward Norek podyktował rzut karny, którego wykorzystał kapitan Piasta Gliwice, Ryszard Kałużyński[1].
Potem było jeszcze kilka ciekawych okazji na zdobycie gola, jednak wynik meczu nie uległ zmianie.
Szczegóły meczu[edytuj | edytuj kod]
| 22 czerwca 1983 17:00
|
Lechia Gdańsk |
2:1 2:1
|
Piast Gliwice |
Stadion XXXV-lecia PRL, Piotrków Trybunalski Widzów: 17 000 Sędzia:  Edward Norek (Kraków)
|
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Puchar Polski w piłce nożnej 1982/1983 Zwycięzcy |
|---|
| Lechia Gdańsk 1. Tytuł |
Po meczu[edytuj | edytuj kod]
Lechia Gdańsk triumfowała w rozgrywkach, będąc tym samym pierwszą drużyną z trzeciej klasy rozgrywkowej triumfującą w tych rozgrywkach. Dla trenera Piasta Gliwice, Teodora Wieczorka był ostatnim meczem w karierze trenerskiej.