Fort VI w Poznaniu
52°26′37″N 16°53′53″E/52,443611 16,898056 nr rej. A-245 z 25 maja 1983[1]
| |
 Brama główna fortu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Lutycka |
| Typ budynku |
fort |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1879 |
| Ukończenie budowy |
1883 |
| Ważniejsze przebudowy |
1888-1889, 1913-1914, 1939 |
| Kolejni właściciele | |
| Obecny właściciel |
wł. prywatna[2] |
Plan budynku
| |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
| 52°26′37″N 16°53′53″E/52,443611 16,898056
| |
Fort VI (Tietzen[a], Kazimierza Mielęckiego) – jeden z 18 fortów wchodzących w skład Twierdzy Poznań. Znajduje się na Podolanach przy ulicy Lutyckiej[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zbudowany został w latach 1879–1883, w pierwszym etapie budowy twierdzy fortowej[3]. Fort otrzymał nazwę Tietzen na cześć Wilhelma von Tietzen (wcześniej nazwę tę nosił Bastion V Tietzen). W 1931 zmieniono patronów na polskich, Fort VI otrzymał imię kapitana Kazimierza Mielęckiego.
Podczas bitwy o Poznań, 6 lutego 1945 fort został zdobyty szturmem[4][5].
W 2009 roku Agencja Mienia Wojskowego sprzedała fort za 2,55 mln zł prywatnemu inwestorowi z Krakowa[6][7].
Teren fortu wchodzi w skład obszaru Natura 2000 (obszar specjalnej ochrony SOO „Fortyfikacje w Poznaniu”, symbol PLH300005)[8].
Lokalizacja i konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Dojazd do fortu drogą forteczną (przedłużenie ul. Dojazd) i drogą rokadową (ul. Lutycka, ul. Lechicka)[9]. W pobliżu obiektu znajdują się hale przemysłowe, szpital MSW, szpital wojewódzki.
Kąt między odcinkami czoła – 130°[10]. Prochownia, podobnie jak w Forcie V, centralna pod nasypem osiowym (przy centralnej poternie)[11].
Przebudowy[edytuj | edytuj kod]
W latach 1888-1889 fort był modernizowany. Rozebrano wtedy kaponierę czołową, zastępując ją kaponierą rewersową[12]. Wzmocniono również mury i stropy. Zainstalowano również stanowisko obserwacyjne P.B.St.87[13]. Ziemna bateria umieszczona na prawym barku, pierwotnie wyposażona w sześć stanowisk, została przedłużona do dziesięciu. W latach 1913-1914 w ramach kolejnej modernizacji wybudowano dwa schrony przy bateriach dołączonych[12]. W sierpniu 1939 roku na wale wybudowano dwa schrony obserwacyjne.
W czasie wojny fosy fortu nie zostały zadaszone[12], a po wojnie fort zajmowało wojsko, przez co stan zachowania obiektu jest bardzo dobry[6].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Również Thietzen (według Miejskiego Konserwatora Zabytków).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Miasto Poznań, System Informacji Przestrzennej, Miejski Konserwator Zabytków: Zespół Fortów Zewnętrznego Pierścienia Fortyfikacji Pruskich. [dostęp 2013-06-24]. (pol.).
- ↑ Geopoz: Przeglądarka danych SIP. Miasto Poznań. [dostęp 2013-06-24]. (pol.)., warstwa: Grunty Miasta Poznania
- ↑ Maria Strzałko, Raport o stanie zabytków miasta Poznania, Miasto Poznań, 2007.
- ↑ Biesiadka i in. 2006 ↓, s. 313.
- ↑ Szumowski 1985 ↓, s. 350.
- ↑ a b AMW: Ponad 2,5 miliona złotych za Fort VI w Poznaniu. 2009-11-27. [dostęp 2013-06-28]. (pol.).
- ↑ Michał Wybieralski. Restauracja, hotel. Gdzie? W forcie VI. „Gazeta Wyborcza”, 2009-11-27. (pol.).
- ↑ Instytut na rzecz ekorozwoju: Natura 2000: „Fortyfikacje w Poznaniu”. [dostęp 2013-06-25]. (pol.).
- ↑ Biesiadka i in. 2006 ↓, s. 205.
- ↑ Biesiadka i in. 2006 ↓, s. 132.
- ↑ Biesiadka i in. 2006 ↓, s. 137.
- ↑ a b c Biesiadka i in. 2006 ↓, s. 206.
- ↑ Biesiadka i in. 2006 ↓, s. 156, 206.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Szumowski: Boje o Poznań 1945. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1985, s. 349-350., ryc.
- Jacek Biesiadka, Andrzej Gawlak, Szymon Kucharski, Mariusz Wojciechowski: Twierdza Poznań. O fortyfikacjach miasta Poznania w XIX i XX wieku.. Poznań: 2006.
| Twierdza fortowa |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Twierdza poligonalna |
|
