Franciszek Faix

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Faix
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1896
Gródek

Data i miejsce śmierci

27 kwietnia 1953
Wrocław

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 pułk piechoty Legionów
15 pułk piechoty
42 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)

Franciszek Józef Faix (ur. 9 marca 1896 w Gródku, zm. 27 kwietnia 1953 we Wrocławiu) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego i Armii Krajowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Karola i Marii ze Szmidtów[1].

23 października 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w 2 Pułku Piechoty Legionów[2].

12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W maju tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy I batalionu 2 pp Leg. w Staszowie[4]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 15 Pułku Piechoty w Dęblinie na stanowisko dowódcy I batalionu[5]. W marcu 1931 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[6][7]. W kwietniu 1934 ponownie przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[8]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Od 14 grudnia 1938 do sierpnia 1939 pełnił służbę na stanowisku I zastępcy dowódcy 42 Pułku Piechoty w Białymstoku.

20 lipca 1943 przybył do obozu koncentracyjnego Auschwitz, w którym figurował jako „Bolesław Limanowski”, rzeźbiarz, numer więźniarski „130377”. 6 lipca 1944 zbiegł z obozu i wrócił do Krakowa.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Żołnierze Niepodległości ↓.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1920 roku, s. 1087.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 144.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 136.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 118.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 545.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
  9. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 418.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 26 stycznia 1923 roku, s. 66.
  11. M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
  13. M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]