Gilad Blum
_-_Gilad_Bloom.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 marca 1967 |
| Wzrost |
173 cm |
| Gra |
leworęczny |
| Status profesjonalny |
1986 |
| Zakończenie kariery |
1995 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
61 (15 października 1990) |
| Australian Open |
3R (1990) |
| Roland Garros |
2R (1990, 1992) |
| Wimbledon |
3R (1987) |
| US Open |
4R (1990) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
4 |
| Najwyżej w rankingu |
62 (24 lutego 1992) |
| Australian Open |
QF (1992) |
| Roland Garros |
2R (1987, 1991) |
| Wimbledon |
2R (1987) |
| US Open |
2R (1989) |
Gilad Blum, Gilad Bloom (hebr. גלעד בלום; ur. 1 marca 1967 w Tel Awiwie) – izraelski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Seulu (1988) i Barcelony (1992).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Zawodowym tenisistą był w latach 1986–1995.
Blum jest finalistą trzech turniejów o randze ATP World Tour w grze pojedynczej, natomiast w grze podwójnej wygrał cztery tytuły z pięciu rozegranych finałów.
Przez całą karierę reprezentował Izrael w Pucharze Davisa notując w singlu bilans dziesięciu zwycięstw i siedemnastu porażek, a w deblu trzy wygrane przy pięciu przegranych.
W 1988 zagrał na igrzyskach olimpijskich w Seulu odpadając z rywalizacji w pierwszej rundzie gry pojedynczej i drugiej rundzie gry podwójnej. W deblu tworzył parę z Amosem Mansdorfem. Cztery lata później w Barcelonie wystartował w singlu docierając do drugiej rundy[1].
W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 61. miejscu (15 października 1990), a w klasyfikacji gry podwójnej na 62. pozycji (24 lutego 1992).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 22 października 1989 | Tel Awiw-Jafa | Twarda |  Jimmy Connors
|
6:2, 2:6, 1:6 |
| Finalista | 2. | 24 czerwca 1990 | Manchester | Trawiasta | Pete Sampras
|
6:7, 6:7 |
| Finalista | 3. | 28 kwietnia 1991 | Singapur | Twarda |  Jan Siemerink
|
4:6, 3:6 |
Gra podwójna (4–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 18 października 1987 | Tel Awiw-Jafa | Twarda |  Szachar Perkiss
|
 Wolfgang Popp Huub van Boeckel
|
6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 16 listopada 1987 | São Paulo | Twarda |  Javier Sánchez
|
Tomás Carbonell Sergio Casal
|
6:3, 6:7, 6:4 |
| Finalista | 1. | 14 stycznia 1990 | Auckland | Twarda | Paul Haarhuis
|
Kelly Jones Robert Van’t Hof
|
6:7, 0:6 |
| Zwycięzca | 3. | 21 kwietnia 1991 | Seul | Twarda |  Alex Antonitsch
|
Kent Kinnear Sven Salumaa
|
7:6, 6:1 |
| Zwycięzca | 4. | 19 maja 1991 | Umag | Ceglana | Javier Sánchez
|
Richey Reneberg David Wheaton
|
7:6, 2:6, 6:1 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gilad Bloom Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-18] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2018-08-01] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-08-01] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2018-08-01] (ang.).