Goliszew (województwo łódzkie)
52°08′46″N 19°26′23″E/52,146111 19,439722| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
56[2] |
| Strefa numeracyjna |
24 |
| Kod pocztowy |
99-314[3] |
| Tablice rejestracyjne |
EKU |
| SIMC |
0567920 |
Położenie na mapie gminy Krzyżanów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu kutnowskiego  | |
| 52°08′46″N 19°26′23″E/52,146111 19,439722[1]
| |
Goliszew – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Krzyżanów.
Prywatna wieś szlachecka Goliszewo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie orłowskim województwa łęczyckiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Nazwa wsi jest związana z nazwiskiem rodziny Goliszewskich herbu Jelita, którzy byli jej właścicielami w XVI wieku. Antoni Goliszewski był w XVIII wieku stronnikiem króla Augusta III Sasa i komornikiem ziemskim łęczyckim. Na początku XIX wieku majątek należał do Walentego Kalińskiego i jego żony Magdaleny ze Stokowskich, a następnie przeszedł na Józefa Gamrata, który wcześniej go dzierżawił. (Józef Gamrat był m.in. pradziadem Anny Podgórskiej). Po jego śmierci w 1822 roku dobra te przeszły na jego dzieci: Hipolita, Mariannę i Julitę. Trzy lata później odkupił je od nich Michał Sikorski, mąż Marianny. Od niego majątek w 1835 roku kupił Jan Chrzciciel Karol van Pradelles de Palmeart (1785–1837). Kolejnymi właścicielami majątku były wdowa po nim, Sabina Zaborowska (1798–1854, herbu Grzymała) z czwórką małych dzieci. (Ludwika wyszła później za Konstantego Starzyńskiego, byli dziadkami prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego). Sabina wyszła powtórnie za mąż, w 1838 roku, za Jana Jakuba Palmera, mając z nim kolejnych sześcioro dzieci. Po jej śmierci w Goliszewie jej mąż odkupił cały majątek od wszystkich sukcesorów. W 1867 roku dobra ponownie zmieniły właściciela: zostały kupione przez Aleksandra Bogusza. Ostatnimi właścicielami majątku przed II wojną światową byli Karol i Bronisława Wysoccy. Karol zmarł w 1928 roku. Majątek po nim odziedziczył jego syn Tadeusz Wysocki, który w 1939 roku wywiózł swoją rodzinę do Warszawy, a sam wziął udział w wojnie obronnej.
Majątek w Goliszewie został w 1945 roku upaństwowiony i rozparcelowany. Tutejszy dwór był budynkiem murowanym, parterowym, z mieszkalnym poddaszem. Został całkowicie zniszczony po 1945 roku. Podobny los spotkał park otaczający dwór[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 34535
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 322 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- ↑ Goliszew – dwór [online], Dwory i pałace Polski (DIPP Info, www.dipp.pl) [dostęp 2018-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-20].