Grigorij Gieś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grigorij Gieś
Григорий Иванович Гесь
major lotnictwa major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1916
Wasiljewka, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1968
Elektrostal, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1937–1957

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
wojna koreańska

Późniejsza praca

pracownik fabryki

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe”

Grigorij Iwanowicz Gieś (ros. Григорий Иванович Гесь, ur. 25 marca?/7 kwietnia 1916 w miejscowości Wasiljewka w obwodzie dniepropetrowskim, zm. 7 stycznia 1968 w Elektrostali) – radziecki lotnik wojskowy, major, Bohater Związku Radzieckiego (1951).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był narodowości ukraińskiej. Do 1930 skończył 7 klas szkoły, od września 1937 służył w Armii Czerwonej, w 1938 ukończył szkołę młodszych specjalistów lotniczych w Czycie, 1938-1940 pracował w wojskowej lotniczej szkole pilotów w Batajsku, którą ukończył w 1941 i został lotnikiem-instruktorem. Od października do grudnia 1944 odbywał staż jako dowódca klucza lotniczego pułku myśliwskiego na 2 Froncie Ukraińskim, uczestniczył w operacji debreczyńskiej i budapesztańskiej, wykonał 21 lotów bojowych myśliwcem Ła-5, stoczył 5 walk powietrznych, w których strącił 2 samoloty wroga. Od marca 1946 służył w lotniczym pułku myśliwskim w Moskiewskim Okręgu Wojskowym jako starszy lotnik, dowódca klucza i zastępca dowódcy eskadry, w grudniu 1950 wraz z pułkiem lotniczym został komenderowany do Chin, skąd następnie udał się do Korei. Od marca 1951 do stycznia 1952 brał udział w wojnie koreańskiej jako zastępca dowódcy i od kwietnia 1951 dowódca eskadry, wykonał wówczas ok. 120 lotów bojowych, w walkach powietrznych zestrzelił osobiście 8 samolotów amerykańskich i australijskich. Po powrocie do ZSRR, w 1953 skończył kursy oficerskie w Taganrogu, później służył w lotnictwie wojsk obrony powietrznej m.in. jako szturman (nawigator) eskadry, w czerwcu 1957 w stopniu majora został zwolniony do rezerwy, pracował w fabryce w Elektrostali.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale ZSRR oraz medal chiński.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]