HMS C20

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS C20
ilustracja
Historia
Stocznia

HM Dockyard Chatham, Chatham

Położenie stępki

1 czerwca 1908

Wodowanie

27 listopada 1909

 Royal Navy
Wejście do służby

31 stycznia 1910

Wycofanie ze służby

26 maja 1921

Los okrętu

sprzedany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

295 ton (wynurzony),
320 ton (zanurzony)

Długość

43,64 metra

Zanurzenie

4,11 metra

Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość

13 węzłów na powierzchni
8 węzłów zanurzony

Zasięg

3700 km przy 7 węzłach

Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

16

HMS C20 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1908–1909 w HM Dockyard Chatham w Chatham. Okręt został wodowany 27 listopada 1909 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 31 stycznia 1910 roku. Pierwszym dowódcą był A. W. Smith.

10 czerwca 1914 roku w czasie pobytu w Dundee okręt był odwiedzony przez króla Jerzego V. W 1914 roku C20 stacjonował w Leith przydzielony do Siódmej Flotylli Okrętów Podwodnych (7th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Francisa J. H. Dawsona[1]. W 1918 roku jednostka stacjonowała w Portsmouth w Szóstej Flotylli Okrętów Podwodnych.

Okręt został sprzedany 26 maja 1921 roku i zezłomowany w Sunderland.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]