Hałyna Hereha
 Zdjęcie zrobione 26 października 2017 roku | |
| Pełne imię i nazwisko |
Hałyna Fedoriwna Hereha |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1959 |
| p.o. Mera Kijowa | |
| Okres |
od 2012 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
Hałyna Fedoriwna Hereha (ukr. Галина Федорівна Герега; ur. 9 sierpnia 1959 w Hłynciu)[1] – ukraińska przedsiębiorczyni, samorządowiec i milionerka.
Jest współzałożycielką i współwłaścicielką ukraińskiej sieci hipermarketów branży budowlanej Epicentr K. Od 20 kwietnia 2011 roku do 5 czerwca 2014 roku była zastępczynią mera i sekretarzem Rady Miejskiej Kijowa, a od 2012 do 5 czerwca 2014 roku pełniła obowiązki mera Kijowa.
Młodość i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 9 sierpnia 1959 we wsi Hłyneć w obwodzie lwowskim[1]. W latach 1974–1978 studiowała we Lwowskiej Spółdzielczej Szkole Technicznej[1]. Wykształcenie wyższe uzyskała w Kijowskim Instytucie Handlowo-Ekonomicznym na Wydziale Technicznym[1]. W 1983 roku ukończyła z wyróżnieniem Kijowski Narodowy Uniwersytet Handlu i Ekonomii[1]. W 2015 roku obroniła pracę doktorską o temacie „Efektywność ekonomiczna galerii handlowych”[2].
Biznes[edytuj | edytuj kod]
W latach 1994–1998 była zastępcą dyrektora w przedsiębiorstwie Hłyboczycia[1].
W latach 1998–2003 zajmowała stanowisko dyrektora finansowego w firmie Cermet AHS[1].
6 grudnia 2003 roku wraz z mężem Oleksandrem Herehą założyła przedsiębiorstwo Epicentr K[2]. Pierwszy sklep budowlany należący do firmy powstał przy ulicy Bratysławskiej w Kijowie[2]. Była to jedna z pierwszych ukraińskich firm, które miały własną hurtownię[2]. Z czasem Epicentr K rozwinęło się w sieć hipermarketów branży budowlanej[1]. W 2015 roku Hałyna Hereha posiadała 47,97% udziałów firmy, jej mąż Oleksandr Hereha 51,3%, a jej siostra Tetiana Surżyk 0,73% udziałów[3].
W 2015 roku magazyn Forbes umieścił ją i jej męża Oleksandra Herehę na 9. miejscu listy najbogatszych Ukraińców[4]. W 2014 roku ich majątek został oszacowany na 0,716 mld dolarów amerykańskich, w 2015 roku na 0,611 mld dolarów[4], a w 2021 roku na 1,4 mid dolarów[5].
W 2018 roku kontrowersje wzbudziły doniesienia medialne o tym, że Herehowie nadal prowadzą działalność gospodarczą na terenach okupowanego przez Rosję Krymu[6].
Polityka[edytuj | edytuj kod]
W 2006 roku otrzymała mandat do rady miejskiej Kijowa z ramienia ugrupowania Dobro Miejskie Kijowa (Громадянський актив Києва)[1]. Była zastępczynią rady kijowskiej[1].
Od 20 kwietnia 2011 roku do 5 czerwca 2014 roku była zastępczynią mera i sekretarzem Rady Miejskiej Kijowa[7].
W 2012 roku startowała do Rady Najwyższej[1]. Zwycięstwo odniósł jednak jej przeciwnik, Andrij Illenko[1]. Również w 2012 roku przejęła obowiązki mera Kijowa z powodu dymisji Łeonida Czernoweckiego[1]. Pełniła urząd do 5 czerwca 2014 roku, kiedy obowiązki przejął nowo wybrany mer Witalij Kłyczko[8]
W 2014 roku została szefem Ukraińskiego Instytutu Badań nad Ekstremizmem[1].
W listopadzie 2018 roku była jedną z osób, na którą Rosja nałożyła sankcje[1].
Zaangażowanie w wojnę z Rosją[edytuj | edytuj kod]
Po inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 roku wraz z mężem wsparła armię ukraińską sumą o wartości ponad 3,4 miliona dolarów amerykańskich na ciężarówki, autobusy i sprzęt budowlany[9]. Wsparli przede wszystkim utworzenie sztabu humanitarnego, który udziela pomocy ukraińskim wojskowym i cywilom[9]. Trwającą wojnę nazwali zbrodnią i wezwali do osądzenia prezydenta Rosji Władimira Putina w Międzynarodowym Trybunale Karnym[9].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jej mężem jest Oleksandr Hereha[1]. Razem mają syna Tarasa Hereha[1]. Wraz z mężem i ze swoją siostrą Tetianą Surżyk, Hałyna Hereha dzieli większość udziałów w firmie Epicentr K[3].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order „Za zasługi” III klasy – 2 września 2009, za znaczący wkład osobisty w rozwój przedsiębiorczości i infrastruktury rynkowej w Ukrainie, znaczące osiągnięcia w działalności zawodowej oraz z okazji Dnia Przedsiębiorcy[10]
- Order „Za zasługi” II klasy – 5 lipca 2012, za znaczący wkład osobisty w przygotowanie finału Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012 w Ukrainie, pomyślną realizację projektów infrastrukturalnych, zapewnienie ładu i porządku oraz bezpieczeństwa publicznego w czasie turnieju, podniesienie międzynarodowego autorytetu państwa ukraińskiego i wyjątkowy profesjonalizm[11]
- Order „Za zasługi” I klasy – 22 stycznia 2014, z okazji Dnia Jedności i Wolności Ukrainy[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Комментарии Украина, Персона Герега Галина Федорівна | Коментарі Україна [online], comments.ua [dostęp 2022-08-26] (ukr.).
- ↑ a b c d Shah, Halyna Hereha Net Worth Ukraine Billionaire Businesswomen And Mayor Of Kyiv [online], Celebrities Bio, Networth, Earning and more – Exactlynetworth.com, 2 marca 2022 [dostęp 2022-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-26] (ang.).
- ↑ a b Epicentr K – profiles, founders, scandals, turnover [online], The Page: Business news of Ukraine and the world [dostęp 2022-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-26] (ang.).
- ↑ a b Lista najbogatszych Ukraińców [online], Forbes, 4 listopada 2015 [dostęp 2022-08-26] (pol.).
- ↑ Oleksiy Sorokin, Forbes updates billionaires list, Akhmetov triples net worth – Mar. 14, 2021 [online], KyivPost, 14 marca 2021 [dostęp 2022-08-26].
- ↑ Власник мережі «Епіцентр» депутат Герега має бізнес в Криму і фірму в Росії – «Схеми» [online], Radio Wolna Europa, 12 września 2020 [dostęp 2022-08-26].
- ↑ Kim są żony ukraińskich oligarchów? Córka prezydenta, bizneswoman, filantropka [online], Onet Kobieta, 18 lutego 2022 [dostęp 2022-08-26] (pol.).
- ↑ Witalij Kliczko oficjalnie merem Kijowa. „Zero tolerancji dla korupcji” [online], TVN24 [dostęp 2022-08-26] (pol.).
- ↑ a b c Ariel Cohen, As Russia Seizes Europe’s Largest Nuclear Power Plant, Ukraine Battles Wartime Energy Challenges [online], Forbes [dostęp 2022-08-26] (ang.).
- ↑ Про відзначення державними нагородами України [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2022-08-26] (ukr.).
- ↑ Про відзначення державними нагородами України | від 05.07.2012 № 435/2012 [online], zakon2.rada.gov.ua, 11 lutego 2017 [dostęp 2022-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-11].
- ↑ Про відзначення державними нагородами України з нагод... | від 22.01.2014 № 27/2014 (Сторінка 1 з 2) [online], zakon2.rada.gov.ua, 11 lutego 2017 [dostęp 2022-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-11].
| Merowie |
|
|---|
