Ichthyaetus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ichthyaetus[1]
Kaup, 1829[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – mewa śródziemnomorska (I. audouinii)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

mewowce

Parvordo

Larida

Nadrodzina

Laroidea

Rodzina

mewowate

Podrodzina

mewy

Rodzaj

Ichthyaetus

Typ nomenklatoryczny

Larus ichthyaetus Pallas, 1773

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Ichthyaetusrodzaj ptaków z podrodziny mew (Larinae) w rodzinie mewowatych (Laridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 36–72 cm, rozpiętość skrzydeł 98–170 cm; masa ciała 215–2000 g[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Ichthyaetus: epitet gatunkowy Larus ichthyaetus Pallas, 1773; gr. ιχθυς ikhthus „ryba”; αετος aetos „orzeł”; aluzja do drapieżnych nawyków mewy orlicy[8].
  • Polioaetus: gr. πολιος polios „szary, blady”; αετος aetos „orzeł”[8]. Gatunek typowy: Larus ichthyaetus Pallas, 1773.
  • Adelarus (Adelolarus): gr. αδεης adeēs „zaspokoić, bogaty”; λαρος laros „mewa”[8]. Gatunek typowy: Larus leucophthalmus Temminck, 1825.
  • Gavina: wł. nazwa Gavina dla mewy siwej[8]. Gatunek typowy: Larus audouinii Payraudeau, 1826.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Adelarus Bonaparte, 1853.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ichthyaetus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstatd: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 102. (niem.).
  3. J.J. Kaup: Monographien der Genera der Falconidae. Jena: Bekker, 1847, s. 72. (niem.).
  4. C.L. Bonaparte. Classification der Vögel, Conspectua liarinarum, und neue Arten. „Journal für Ornithologie”. 1, s. 47, 1853. (niem.). 
  5. Ch.L. Bonaparte. Conspectis svstematis ornithologie. „Annales des Sciences Naturelles, Zoologie”. Quatrième série. 1, s. 144, 1854. (fr.). 
  6. F. Heine & A. Reichenow: Nomenclator Musei Heineani Ornithologici; Verzeichniss der Vogel-Sammlung des Kgl. Oberamtmanns Ferdinand Heine. Berlin: R. Friedländer & Sohn, 1890, s. 358. (łac.).
  7. a b J. Burger & M. Gochfeld: Family Laridae (Gulls). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 603–604, 613, 617. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).
  8. a b c d Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2017-07-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2017-07-14].