Inkomysz boliwijska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Inkomysz boliwijska
Auliscomys boliviensis[1]
(Waterhouse, 1846)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Phyllotini

Rodzaj

inkomysz

Gatunek

inkomysz boliwijska

Synonimy
  • Hesperomys Boliviensis Waterhouse, 1846[2]
  • Hesperomys (Hesperomys) Waterhousii Trouessart, 1881[3]
  • Phyllotis boliviensis flavidior O. Thomas, 1902[4]
Podgatunki
  • A. b. boliviensis (Waterhouse, 1846)
  • A. b. flavidior (O. Thomas, 1902)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Inkomysz boliwijska[6] (Auliscomys boliviensis) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), zasiedlający górskie i wyżynne tereny Ameryki Południowej.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Inkomysz boliwijska występuje w zachodniej Ameryce Południowej zamieszkując w zależności od podgatunku[7]:

  • A. boliviensis boliviensisAltiplano w północnym Chile i środkowo-zachodniej Boliwii.
  • A. boliviensis flavidior – Altiplano w południowo-zachodnim Peru.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1846 roku brytyjski przyrodnik George Robert Waterhouse nadając mu nazwę Hesperomys Boliviensis[2]. Holotyp pochodził z pobliża Potosí, w departamencie Potosí, w Boliwii[8].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki[7].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Auliscomys: gr. αυλις aulis „rowek, bruzda”, prawdopodobnie od αυλαξ aulax, αυλακος aulakos „bruzda”; μυς mus, μυος muos „mysz”[9].
  • boliviensis: Boliwia[10].
  • flavidior: późnołac. flavidior, flavidioris „bardziej żółtawy”, forma wyższa od łac. flavidus „żółtawy, złoto-żółty”, od flavus „złoto-żółty, żółty”[11].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 127 mm, długość ogona 68–95 mm, długość ucha 23–27 mm, długość tylnej stopy 26–30 mm; masa ciała 55 g[12].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Lubi tereny otwarte. Jest spotykany na skalistych stokach górskich rzadko porośniętych roślinnością. Zajmuje nory zbudowane przez tukotuki. Zaobserwowano, że samice z populacji zamieszkujących w Peru rodzą 3-4 młodych w miocie. W niewoli samice rodzą zazwyczaj trzy razy w ciągu roku[8][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Auliscomys boliviensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b G.R. Waterhouse. Description of a New Mammal from Bolivia (Hesperomys Boliviensis). „Proceedings of the Zoological Society of London”. 14, s. 9, 1846. (ang.). 
  3. É.L. Trouessart. Catalogue des mammifères vivants et fossiles. Ordre des rongeurs. „Bulletin de la Société d’Études Scientifiques d’Angers”. 10 (1), s. 138, 1881. (fr.). 
  4. O. Thomas. New forms of Saimiri, Oryzomys, Phyllotis, Coendou, and Cyclopes. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 10, s. 248, 1902. (ang.). 
  5. a b N. Bernal i inni, Auliscomys boliviensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
  6. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 246. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 436. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Auliscomys boliviensis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-25].
  9. J.K. Braun & M.A. Mares. The mammals of Argentina: an etymology. „Mastozoología Neotropical”. 2 (2), s. 193, 1995. (ang.). 
  10. boliviensis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-25] (ang.).
  11. flavidior, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-25] (ang.).
  12. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 530–531. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).