Józef Bischof

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Juliusz Bischof
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 września 1896
Kocmań

Data i miejsce śmierci

13 lutego 1962
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

c. k. Obrona Krajowa

Jednostki

Sztab Naczelnego Wodza

Stanowiska

szef oddziału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Juliusz Bischof[a] (ur. 4 września 1896 w Kocmaniu, zm. 13 lutego 1962 w Londynie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 września 1896 w Kocmaniu, ówczesnym mieście powiatowym Księstwa Bukowiny, w rodzinie Edwarda i Antoniny z domu Izeffel[2]. W 1914 ukończył naukę i zdał egzamin maturalny w c. k. Gimnazjum II w Czerniowcach[3]. 2 marca 1915 został powołany do służby w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej i wcielony do Batalionu Zapasowego 22 Pułku Piechoty Obrony Krajowej, a później przeniesiony do Batalionu Zapasowego 33 Pułku Piechoty Obrony Krajowej[3]. W maju 1916 został skierowany na front rosyjski, a później front włoski[3]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem 1 stycznia 1917[4]. Na froncie dowodził plutonem i kompanią[3]. Służbę zakończył 1 listopada 1918 w Tyrolu[5].

11 listopada 1918 wstąpił do 1 batalionu strzelców w Krakowie[3]. W końcu grudnia 1918 wyruszył z tym batalionem na wojnę z Ukraińcami pod Lwów[3]. 13 stycznia 1919 pod Suchowolą został ranny[6]. Później został przeniesiony do 18 Pułku Piechoty i w jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami. 1 czerwca 1920 dowodząc 9. kompanią został ranny pod miejscowością Gorodec koło Mińska, lecz nie zgodził się na odejście do szpitala i pozostał ze swoim pododdziałem[7]. Wyróżnił się męstwem jako dowódca III batalionu, wyprowadzając go z okrążenia 7 lipca 1920 pod Żabichowem[8][9]. 27 lipca 1920 odszedł z frontu chory na tyfus[10]. Leczył się w Cieszynie, a po wyzdrowieniu został skierowany do Batalionu Zapasowego 18 Pułku Piechoty[3].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy[3]. Pełnił służbę w 18 pp w Skierniewicach na stanowisku dowódcy kompanii[3]. 1 czerwca 1921 był odkomenderowany z macierzystego pułku do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1471. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. Później został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko referenta, a następnie kierownika referatu wyszkolenia i mobilizacji[3].

W 1927 został przeniesiony do 42 Pułku Piechoty w Białymstoku na stanowisko dowódcy kompanii[3][13]. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 34. lokatą[14][15]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[16]. Z dniem 5 stycznia 1931 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1930/32[17][18]. Z dniem 1 listopada 1932, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko szefa Wydziału Mobilizacyjnego[19][6][20]. W tym czasie obowiązki służbowe łączył z funkcją członka Komitetu Okręgowego PCK w Krakowie[21]. W listopadzie 1934 został przeniesiony do 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu na stanowisko dowódcy batalionu[22][23]. W październiku 1935 został przeniesiony do Sztabu Głównego w Warszawie. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 44. lokatą w korpusie oficerów piechoty[15][24]. W marcu 1939 pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Głównego na stanowisku szefa Wydziału Organizacyjnego[25], a w 1945 w Sztabie Naczelnego Wodza w Londynie na stanowisku szefa Oddziału Personalnego.

Zmarł 13 lutego 1962 w Londynie i został pochowany na cmentarzu North Sheen[26].

Był żonaty, miał córkę Marię Krystynę (ur. 29 lipca 1929)[27].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaki

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 1 czerwca 1935 ogłoszono sprostowanie imion ówczesnego mjr. dypl. Juliusza Józefa Bischofa z „Juliusz Józef” na „Józef Juliusz”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935, s. 61.
  2. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Kolekcja ↓, s. 4.
  4. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 130, 350.
  5. ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  6. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  7. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4, 6.
  8. ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
  9. ↑ Roszkiewicz 1929 ↓, s. 17–18.
  10. ↑ Kolekcja ↓, s. 4, 6.
  11. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 73.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 62.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 58, 194.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929, s. 105.
  15. ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 375.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 188.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 6.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35, 800.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 405.
  20. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 27.
  21. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 258.
  23. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 25.
  24. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15.
  25. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 420.
  26. ↑ The Polish Heritage Society UK Ltd. : Honours : Polish Graves in North, West & South London cemeteries and churches. The Polish Heritage Society UK Ltd. [dostęp 2022-12-27].
  27. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  28. ↑ Roszkiewicz 1929 ↓, s. 27.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937, s. 35.
  30. ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 410.
  32. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1 foto.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Bischof&oldid=71627295”