Józef Bogdański (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Bogdański
Ilustracja
kapitan artylerii kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1898
Janowo

Data i miejsce śmierci

15 marca 1941
Janowo

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

7 dywizjon artylerii konnej
7 pułk artylerii ciężkiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Józef Bogdański (ur. 12 marca 1898 w Janowie, zm. 15 marca 1941 tamże) – żołnierz armii niemieckiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Michała i Katarzyny z Tórzów. Uczeń szkół w Środzie Wielkopolskiej i Pleszewie. Należał do tajnego Towarzystwa Filaretów. W 1917 wcielony do armii niemieckiej i w jej szeregach, w stopniu podporucznika, walczył na frontach I wojny światowej. Po zakończeniu wojny pozostał w Niemczech i działał w środowiskach polonijnych[1]. W 1919 powrócił do Polski, wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do wielkopolskiego dywizjonu artylerii konnej. W listopadzie 1920, podczas ataku oddziałów Armii Czerwonej w rejonie Rakowa, dowodząc 1 plutonem baterii odrzucił ogniem atakujące oddziały. Kilka dni później ułatwił kawalerii zdobycie wsi Subocze, zmusił też do odwrotu nieprzyjacielski pociąg pancerny[1]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].

Po wojnie pozostał w zawodowej służbie wojskowej i nadal służył w 7 dywizjonie artylerii konnej[1][3][4]. 17 grudnia 1931 został mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. W kwietniu 1933 został przeniesiony do 7 pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu[6], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku z równoczesnym przeniesieniem ewidencyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII[7].

Jego hobby to hodowla gołębi pocztowych. Był wieloletnim prezesem Związku Hodowców Gołębi Pocztowych.

Był żonaty z Zofią z Dziembowskich h. Pomian (1896–1972), dzieci: Kazimierz, Aniela, Anna[1] (1931–2007)[8].

Zmarł w rodzinnym Janowie, pochowany na cmentarzu w Mącznikach[9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 21.
  2. Antropow 1928 ↓, s. 24.
  3. a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 423.
  4. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 720.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 401.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 84.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 184.
  8. Józef Bogdański [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-04-11].
  9. Józef Bogdański 1898–1941 rekord BillionGraves [online], BillionGraves [dostęp 2022-04-11] (ang.).
  10. M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303 „za zasługi na polu organizacji towarzystw hodowców gołębi pocztowych”.
  11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 198.
  12. Polak (red.) 1993 ↓, s. 21, tu Złoty Krzyż Zasługi.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]