Józef Drzewiecki (major)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Drzewiecki
major uzbrojenia major uzbrojenia
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1891
Łęczyca

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Szkoła Zbrojmistrzów
Szkoła Uzbrojenia

Stanowiska

zastępca komendanta szkoły

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Kamień przy Dębie Pamięci honorującym Józefa Drzewieckiego w Sanoku

Józef Teofil Drzewiecki (ur. 20 grudnia 1891 w Łęczycy, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major uzbrojenia Wojska Polskiego, wykładowca w Szkole Uzbrojenia, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Bronisława i Heleny, z domu Ziółkowska. W czasie I wojny światowej do 1918 służył w armii rosyjskiej, później w szeregach II Legii Oficerskiej I Korpusu Wschodniego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 rozpoczął służbę w Wojsku Polskim II RP od 1919.

Absolwent Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie przy ulicy Wawelskiej z 1926. Ukończył kurs oficerów uzbrojenia na przełomie w latach 1929-1930. W 1932 pracował w Szkole Zbrojmistrzów. Od 1938 wykładowca i zastępca komendanta Szkoły Uzbrojenia do spraw gospodarczych.

Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 i agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów, następnie przetrzymywany w obozie w Starobielsku[a]. W 1940 został przewieziony do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia podpułkownika[1].

18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zostało zasadzonych 21 Dębów Pamięci[2][3][4], w tym upamiętniający Józefa Drzewieckiego (zasadzenia dokonał Adam Przybysz, plastyk, twórca tablic)[5][6][7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pierwotnie Józef Drzewiecki był opisywany jako jeniec obozu w Kozielsku. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 213. ISBN 83-7001-294-9.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-02-25].
  2. ↑ Krystyna Chowaniec, Patron sanockiego harcerstwa – ksiądz harcmistrz Zdzisław Peszkowski, Rocznik Sanocki Tom X – Rok 2011, Sanok 2011, s. 17.
  3. ↑ Krystyna Chowaniec. Uroczystości dnia Katyńskiego w Sanoku. „Góra Przemienienia”, s. 4-13, Nr 17 (299) z 26 kwietnia 2009. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. 
  4. ↑ Marian Struś. Sanok nie zapomni. „Tygodnik Sanocki”, s. 1, 6, Nr 17 (911) z 24 kwietnia 2009. 
  5. ↑ Uroczystości Dnia Katyńskiego w Sanoku. ko.rzeszow.pl. [dostęp 2014-02-25].
  6. ↑ Marian Struś. Sanok nie zapomni. „Tygo-dnik Sanocki”, s. 1, 6, Nr 17 (911) z 24 kwietnia 2009. 
  7. ↑ Krystyna Chowaniec: Dęby Pamięci. Sanok: Komenda Hufca ZHP Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego, 2010, s. 50. ISBN 978-83-931109-3-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Drzewiecki_(major)&oldid=68906349”