Józef Gawrych

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Gawrych
Data i miejsce urodzenia

26 września 1938
Wólka Czarnińska

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 2022
Warszawa

Instrumenty

perkusja, instrumenty perkusyjne

Gatunki

jazz, muzyka rozrywkowa

Zawód

muzyk, perkusista, perkusjonalista

Aktywność

1957-2015

Powiązania

Jan Gawrych, Aleksandra Gawrych, Jadwiga Gawrych, Danuta Gapieniuk, Krzysztof Sadowski, Andrzej Trzaskowski, Andrzej Kurylewicz, Wanda Warska, Roman Dyląg, Andrzej Dąbrowski, Janusz Zabiegliński, Krzysztof Komeda, Jan Byrczek, Tadeusz Federowski, Jerzy „Duduś” Matuszkiewicz, Włodzimierz Nahorny, Zbigniew Namysłowski, Wacław Kisielewski, Marek Tomaszewski, Andrzej Korzyński, Jan Drozdowski, Winicjusz Chróst, Jan Jarczyk, Aleksander Machnacz, Bogdan Kulik, Czesław Bartkowski, Kazimierz Jonkisz, Włodzimierz Korcz, Arkadiusz Żak, Marianna Wróblewska, Novi Singers, Dżamble, Bemibek, Jazz Carriers, Sun Ship, Andrzej i Eliza, Marek Grechuta, Tadeusz Woźniak, Niebiesko-Czarni, Skaldowie, Krzysztof Klenczon, Hagaw, 2 plus 1, Krzysztof Daukszewicz i in.

Instrument
instrumenty perkusyjne
Zespoły
Modern Combo
Swingtet Janusza Zabieglińskiego
Trio Krzysztofa Komedy
Swingtet Jerzego Matuszkiewicza
Bossa Nova Combo
Kwintet Włodzimierza Nahornego
Arp Life
Marek i Wacek
i in.

Józef Gawrych (ur. 26 września 1938 w Wólce Czarnińskiej, zm. 6 czerwca 2022 w Warszawie) – polski perkusista, perkusjonalista, wibrafonista, kompozytor[1], muzyk sesyjny[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we wsi Wólka Czarnińska k. Mińska Mazowieckiego[2]. Ojciec Jan Gawrych był z zawodu leśniczym, zaś matka Aleksandra Gawrych zajmowała się gospodarstwem[2]. Miał dwójkę rodzeństwa[2]. Starszy brat Jerzy uczył się grać na skrzypcach i na akordeonie, a siostra Jadwiga na perkusji (w latach 60. była perkusistką żeńskiego zespołu instrumentalnego Klipsy, który akompaniował Mieczysławowi Foggowi)[2]. Tragiczne wydarzenia z czasów okupacji pozostawiły trwały ślad na dalszych losach rodziny Gawrychów, która w 1943 udzieliła pomocy i schronienia Żydom w wyniku czego z rąk Niemców zginął jego ojciec[2].

W wieku 10 lat rozpoczął naukę gry na akordeonie i fortepianie[2] (1948). W 1953 przeniósł się do Warszawy, gdzie sześć lat później ukończył Liceum Muzyczne (1959)[2]. W 1957 debiutował jako wibrafonista i perkusista w zespole Krzysztofa Sadowskiego Modern Combo, z którym wystąpił w maju na I Ogólnopolskim Przeglądzie Studenckich Zespołów Jazzowych we Wrocławiu, trzy miesiące później na II Festiwalu Muzyki Jazzowej w Sopocie, a we wrześniu 1958 na I Jazz Jamboree[2]. Kilka lat później współpracował z jego kolejnym zespołem Bossa Nova Combo[2]. Od końca lat 50. był też etatowym muzykiem Orkiestry Opery Narodowej i Teatru Wielkiego[2]. Grał w Swingtecie Janusza Zabieglińskiego (m.in. na spotkaniu z Willisem Conoverem w Filharmonii Narodowej) i w składach wielu innych zespołów na kolejnych festiwalach Jazz Jamboree[2]. W 1960 wystąpił tam jako gość specjalny, grając na kongach z Triem Krzysztofa Komedy, które współtworzyli także: Jan Byrczek (kontrabas) i Tadeusz Federowski (perkusja)[2]. W 1963 wziął udział w ostatnim nagraniu płytowym Swingtetu Jerzego „Dudusia” Matuszkiewicza[2]. Była to EP-ka pt. The 'Duduś' Matuszkiewicz Swingtet[3]. W 1966 uczestniczył w nagraniu albumu formacji Janusz Zabiegliński and His Swingtet, wydanego w serii Polish Jazz (vol. 9)[2]. Występował z Kwintetem Włodzimierza Nahornego, współpracował ze Studiem Jazzowym Polskiego Radia, oraz nagrał niezliczoną ilość utworów na potrzeby Radia, Telewizji, Filmu i nagrań płytowych[2][1] – m.in.: Novi Singers (Torpedo z 1970), Katarzyna Gärtner i Ernest Bryll (Na szkle malowane z 1970), Dżamble (Wołanie o słońce nad światem z 1971), Skaldowie (Krywań, Krywań z 1972, Stworzenia świata część druga z 1976, Droga ludzi z 1979), Andrzej i Eliza (Drzewo rodzinne z 1972), Marek Grechuta (Droga za widnokres z 1972), Grupa Organowa Krzysztofa Sadowskiego (Na kosmodromie z 1972), Marianna Wróblewska (Sound of Marianna Wróblewska z 1972, Byle bym się zakochała z 1973), Tadeusz Woźniak (Tadeusz Woźniak z 1972), Niebiesko-Czarni (Naga 2 z 1972), Jazz Carriers (Carry On!, Kwartet Aleksandra Mazura i Novi Singers (Bacharach z 1975), Andrzej Korzyński (Wielki układ z 1976 – ścieżka dźwiękowa wyd. w 2021), Zbigniew Namysłowski (Zbigniew Namysłowski z 1977), 2 plus 1 (Aktor z 1977, Teatr na drodze, Irlandzki tancerz z 1979, Video z 1985), Krzysztof Sadowski (Swing & Blues z 1977), Krzysztof Klenczon (Powiedz stary gdzieś ty był z 1978) Sun Ship (Follow Us z 1978), Jan Ptaszyn Wróblewski Quartet (Z lotu ptaka) z 1980), Małe Wu Wu (Małe Wu Wu z 1988), Krzysztof Daukszewicz (Bieda z 1990), Bemibek (Sprzedaj mnie wiatrowi. Nagrania archiwalne z lat 1970–1973 z 2016), Włodzimierz Korcz (07 zgłoś się – ścieżka dźw. wyd. w 2016) i wiele innych[4]. Od pierwszej połowy lat 60. przez prawie ćwierć wieku grał w sekcji rytmicznej duetu fortepianowego Marek i Wacek, z którym nagrywał i dał setki koncertów, głównie w Europie, a także w Stanach Zjednoczonych[2]. W 1967 roku jako wibrafonista studyjnego Zespołu Zbigniewa Antoszewskiego, dokonał rejestracji szeregu nagrań instrumentalnych (Bonanza, Bradiaga, Poluszko, pole, Głos prerii, Waga ciężka, Wiosenny dzień, Moje serce, Mała Jaga)[5][6]. Nagrywał również z zespołem Arp Life pod kier. Andrzeja Korzyńskiego[7].

Grób Józefa Gawrycha na Cmentarzu Bródnowskim.

Pod koniec życia perkusista ograniczył swą aktywność muzyczną, po raz ostatni wychodząc na scenę w roku 2015 w Teatrze Rampa i biorąc udział w spektaklu pt. Damy i huzary[2]. Zmarł po długiej chorobie w wieku 83 lat[2]. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w grobowcu rodzinnym (kwatera 12D-3-17)[8][2][9].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ożenił się z nie żyjącą już Danutą Gapieniuk, która z zawodu była perkusistką[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Jacek Żyliński: Józef Gawrych. kppg.waw.pl. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Paweł Brodowski: Józef Gawrych. jazzforum.com.pl, 2022. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).
  3. ↑ Jacek Żyliński: The 'Duduś' Matuszkiewicz Swingtet. kppg.waw.pl. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).
  4. ↑ Józef Gawrych. discogs.com. [dostęp 2023-06-28]. (ang.).
  5. ↑ Paweł Nawara: Tajfuny – Sezam otwarty. kameleonrecords.pl. [dostęp 2023-03-26]. (pol.).
  6. ↑ Sezam otwarty. Nagrania instrumentalne z lat 1964–1967 (Kameleon Records, KAMCD 110/111, 2023) info: okładka płyty
  7. ↑ Arp Life w studiu - „Adolfino Tango” / „Go-go Rock”. youtube.com, 2022-11-01. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).
  8. ↑ Józef Gawrych [hasło w wyszukiwarce cmentarnej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-01-09].
  9. ↑ Nekrologi: Józef Gawrych. nekrologi.wyborcza.pl, 2022-06-13. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Gawrych&oldid=70781378”