Józef Ignacy Rybiński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Ignacy Tadeusz Rybiński
Biskup tytularny Euroei (Evarii)
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data urodzenia

kwiecień 1745

Data śmierci

4 stycznia 1806

Biskup koadiutor diecezji kujawskiej
Okres sprawowania

1774–1777

Biskup dieciezjalny kujawski
Okres sprawowania

1777-1806

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

22 maja 1774

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) I Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

22 maja 1774

Miejscowość

Wolbórz[1]

Konsekrator

Antoni Kazimierz Ostrowski

Józef Ignacy Tadeusz Rybiński herbu Radwan[2] (ur. przed 30 kwietnia 1745 roku, zm. 4 stycznia 1806 roku) – koadiutor i biskup kujawsko-pomorski, kanonik krakowski w 1765 roku, proboszcz w Bierzanowie, opat komendatoryjny w Wągrowcu w 1771 roku[3], poseł na sejm, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, uczestnik konfederacji targowickiej.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Duchowny katolicki, w latach 1765-1774 kanonik krakowski, w 1774 mianowany biskupem tytularnym Euroea (Evaria) i koadiutorem diecezji kujawskiej, w pełni rządy diecezją przejął w 1777. W 1778 r. został powołany na przewodniczącego deputacji do rewizji skarbu litewskiego, gdzie wykrył nadużycia finansowe W r. 1780 wszedł w skład Rady Nieustającej[4]. W okresie prac Sejmu Wielkiego, był przeciwnikiem Rosji i zwolennikiem reform w oparciu o Prusy. Swymi wystąpieniami w sejmie przyczynił się do obalenia Rady Nieustającej, podobnie przemawiał za wycofaniem wojsk rosyjskich z granic Rzeczypospolitej[5]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[4]. Wybrany członkiem wyłonionej w 1788 roku przez Sejm Czteroletni Deputacji Interesów Zagranicznych[6]. Podczas obrad Sejmu Czteroletniego członek stronnictwa patriotycznego i zwolennik Konstytucji 3 Maja, oraz jej współtwórca, z jej promulgacją ogłosił specjalny list pasterski przesycony duchem patriotycznym i zarządził w ,swej diecezji nabożeństwa, dziękczynne[5]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[7]. Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. 23 sierpnia 1792 roku złożył w Warszawie akces do konfederacji targowickiej[8]. Wspierał powstanie kościuszkowskie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 317.
  2. ↑ a b Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 224.
  3. ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 388.
  4. ↑ a b Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 307.
  5. ↑ a b Ks. Hieronim Eug. Wyczawski, "Józef Ignacy Rybiński biskup włocławski i pomorski 1777-1806 : zarys biograficzny na tle rządów diecezją", Jan Wysocki, Rzym 1967 : [recenzja], 1962, [47] 343.
  6. ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 61.
  7. ↑ Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.
  8. ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 50, Dodatek, s. 441.[1]
  9. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 184.
  10. ↑ Handbuch über den Königlich Preußischen Hof und Staat. Berlin: 1804, s. 24

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Ignacy_Rybiński&oldid=73147800”