Józef Jan Korabiowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Jan Korabiowski
major major
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1909
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 2008
Glenrothes

Przebieg służby
Lata służby

1928–1947

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
kampania wrześniowa,
kampania francuska 1940

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Wojenny (Francja)

Józef Jan Korabiowski (ur. 5 marca 1909 w Kołomyi, zm. 29 czerwca 2008 w Glenrothes) – polski dowódca wojskowy, major artylerii Polskich Sił Zbrojnych. W 1967 awansowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień podpułkownika artylerii

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Był synem Andrzeja i Jadwigi z Höffnerów. 17 lutego 1938 zawarł związek małżeński z Marią Magdaleną Molisak (1920–1995), absolwentką Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Stanisławowie. Miał troje dzieci: urodzonego w Polsce w roku 1938 Andrzeja oraz urodzonych w Szkocji Mariana i Zofię.

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

16 lipca 1928 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. Od 1929 w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. 15 sierpnia 1931 mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1931 i 31 lokatą w korpusie oficerów artylerii. Z dniem 1 września 1931 wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu w 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie.

W wojnie obronnej z 1939, w stopniu kapitana, dowodził 5 baterią 11 Karpackiego pułku artylerii lekkiej. Po zakończeniu działań wojennych w Polsce, przez Węgry przedostał się do Francji. W kampanii francuskiej 1940 dowodził 4 baterią 2 Warszawskiego pułku artylerii lekkiej. 21 czerwca 1940 internowany w Szwajcarii. Od 13 stycznia 1945 w Wielkiej Brytanii, dowodził III dywizjonem 14 pułku artylerii lekkiej. Awansowany na majora.

Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]

Po demobilizacji w roku 1949 osiedlił się w Szkocji, gdzie pracował między innymi jako konduktor, kierowca autobusu oraz, do emerytury, jako górnik w kopalni węgla kamiennego. W 1967 awansowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień podpułkownika artylerii[1][2]. Od 10 września 1968 sprawował stanowisko delegata Rządu RP na uchodźstwie na okręg hrabstwa Fife[3][4][5]. 11 maja 1980 na własną prośbę został odwołany ze stanowiska delegata rządu RP na rejon Wschodniej Szkocji[6]. Był działaczem polonijnym, a od roku 1975 pełnił funkcję prezesa koła Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kirkcaldy. Zmarł 29 czerwca w Glenrothes. Został pochowany na cmentarzu w Falkirk.

Żona (ociemniała w wyniku obrażeń odniesionych w roku 1944) wraz z najstarszym synem dotarli do Szkocji dopiero w roku 1956[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 7, Nr 4 z 30 czerwca 1969. 
  2. a b Z żałobnej karty – śp. ppłk. Józef Jan Korabiowski [online], Edynburski Biuletyn Informacyjny [dostęp 2011-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  3. Powołanie delegatów Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 46, Nr 7 z 31 grudnia 1968. 
  4. Zwolnienie delegatów Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 28, Nr 6 z 29 listopada 1979. 
  5. Mianowanie delegatów Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 29, Nr 6 z 29 listopada 1979. 
  6. Zwolnienie Delegata Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 13, Nr 5 z 30 maja 1980. 
  7. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 12, Nr 3 z 31 grudnia 1981. 
  8. Odznaki honorowe Koła Lwowian. „Biuletyn”. Nr 44, s. 90, Grudzień 1982. Koło Lwowian w Londynie. 
  9. Odznaki honorowe Koła Lwowian. „Biuletyn”. Nr 37, s. 98, Grudzień 1979. Koło Lwowian w Londynie. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Jan Korabiowski, W rogatywce i w berecie, Warszawa: LTW Łomianki, 2004, ISBN 83-88736-52-3.