Jan Chrzciciel Dąmbski

Jan Chrzciciel Dąmbski
	; Godziemba (herb szlachecki)
Rodzina	Dąmbscy herbu Godziemba
Data urodzenia	1731
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 1812 ; Kaczków
Ojciec	Kazimierz Józef Dąmbski
Matka	Jadwiga Dąmbska
Żona	1. ż. Helena Mieczkowska; 2. ż. Marianna Mier; 3. ż. Magdalena Teresa Wolska
Dzieci	z Marianną Mier:; Anna Aniela z Dąmbskich Biesiekierska; z Magdaleną Wolską:; Julia Dąmbska; Kazimierz Dąmbski; syn Apolinary hr. Dąbski h. Godziemba (1802-1868)
	Odznaczenia

Jan Chrzciciel Dąmbski herbu Godziemba (ur. 1731, zm. 5 kwietnia 1812 w Kaczkowie) – generał inspektor kawalerii koronnej^[1], ostatni kasztelan inowrocławski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Jana Chrzciciela, Kazimierz Józef Dąmbski (1701–1765) był chorążym nadwornym koronnym i wojewodą sieradzkim. Matka Jadwiga Dąmbska (1710–1767), była córką Wojciecha.

Od wczesnej młodości służył w wojsku polskim. Od 1757 pułkownik wojsk koronnych, następnie generał major i generał adiutant. Poseł na sejm 1766 roku z województwa brzeskokujawskiego^[2]. Był posłem województwa inowrocławskiego na Sejm Repninowski^[3]. W 1779 po rezygnacji Andrzeja Mokronowskiego generał inspektor kawalerii koronnej od 30 lipca 1779. Złożył inspektorstwo kawalerii w sierpniu 1781 roku na rzecz Kajetana Miączyńskiego. Kasztelanem konarskim kujawskim został 16 grudnia 1782 po śmierci Franciszka Mieczkowskiego h. Bończa. Kasztelanem kowalskim został w miesiąc późnej, dnia 20 stycznia 1783. Urząd kasztelana inowrocławskiego pełnił od 1783 do 1795.

Za zasługi został odznaczony Orderem świętego Stanisława (1779) oraz Orderem Orła Białego (1785).

Potomkowie[edytuj | edytuj kod]

Był trzykrotnie żonaty. Z pierwszą żoną nie miał dzieci. Druga: Marianna Mier, córka Wilhelma urodziła córkę Annę Anielę, która poślubiła Antoniego Dezyderego Biesiekierskiego, chorążego inowrocławskiego. Trzecia żona Magdalena Teresa Wolska urodziła córkę Julię i 2 synów. Starszy syn Kazimierz, był oficerem wojska polskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998, s. 114.
↑ Rozalia Kosińska, Sejmiki poselskie 1766 roku, w: Kwartalnik Historyczny, 2019, T. 125, nr 4, s. 878.
↑ Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764-1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały [...]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 34.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

"Encyklopedia Orgelbranda" (1862–1869), tom 6, str. 877-878

[1] Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998, s. 114.

[2] Rozalia Kosińska, Sejmiki poselskie 1766 roku, w: Kwartalnik Historyczny, 2019, T. 125, nr 4, s. 878.

[3] Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764-1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały [...]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 34.

[1]

[2]

[3]