Janusz Siemiątkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Siemiątkowski
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1931
Kraków

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 2016
Kraków

Zawód, zajęcie

pilot, instruktor lotniczy, ratownik górski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal za Ofiarność i Odwagę (dwukrotnie) Krzyż Armii Krajowej

Janusz Siemiątkowski herbu Jastrzębiec (ur. 3 sierpnia 1931 w Krakowie, zm. 12 grudnia 2016 tamże) – polski pilot i instruktor szybowcowy, samolotowy i śmigłowcowy, ratownik górski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Szkolenie lotnicze rozpoczął w 1954 roku w Malborku, uzyskując uprawnienia pilota. W 1954 roku ukończył kurs pilotażu szybowcowego i jeszcze w tym samym roku zdobył Złotą Odznakę Szybowcową. W latach 1954-1967 pracował jako instruktor w Aeroklubie Krakowskim. W 1967 roku został zatrudniony w Zespole Lotnictwa Sanitarnego w Krakowie jako pilot śmigłowca sanitarnego. Podczas swej pracy przewiózł drogą powietrzną ok. 2000 osób. Uczestniczył w ok. 160 poważnych akcjach ratunkowych w Tatrach, dokonują m.in. pierwszego lądowania śmigłowcem Mi-2 na Buli pod Rysami (zima 1975/76), desantu ratowników i sprzętu na Wielkiej Galerii Cubryńskiej (styczeń 1977) oraz lądowania w trudnych warunkach atmosferycznych na Walentkowym Wierchu (luty 1983). Wykonywał również loty patrolowe dla Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, uczestniczył w akcjach gaśniczych oraz zabezpieczał imprezy masowe, organizowane przez władze miast Kraków i Nowy Sącz, w tym wizyty Jana Pawła II w Polsce. Przez szereg lat pełnił dyżury lotnicze w Zakopanem. Był członkiem Grupy Krynickiej GOPR (od 1975 roku), Zarządu Aeroklubu Krakowskiego oraz Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W uznaniu swych zasług został odznaczony m.in. Krzyżami: Oficerskim (2002), Komandorskim i Kawalerskim (1984) Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Armii Krajowej (1988), dwukrotnie Medalem za Ofiarność i Odwagę (1979 i 1984) oraz odznaką „Zasłużony Działacz Lotnictwa Sportowego”. Posiadał również Złotą i Srebrną Odznakę Szybowcową oraz godność Honorowego Członka GOPR.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]