Joakim Aune

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joakim Aune
Ilustracja
Data urodzenia

10 sierpnia 1993

Klub

Byåsen

Reprezentacja

 Norwegia

Debiut w PŚ

12 marca 2017 w Oslo (21. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

12 marca 2017 w Oslo (21. miejsce)

Rekord życiowy

204,0 m na Letalnicy w Planicy (23 marca 2017)

Multimedia w Wikimedia Commons

Joakim Larsen Aune (ur. 10 sierpnia 1993) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Byåsen. Uczestnik zimowej uniwersjady (2015).

Jego siostra, Malin Aune, jest piłkarką ręczną[1].

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

W cyklu FIS Cup zadebiutował w grudniu 2012 w Winterbergu, zajmując 19. oraz 6. miejsce[2]. We wrześniu 2014 w Trondheim wystartował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, swój pierwszy występ kończąc na 35. pozycji. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowej Uniwersjadzie 2015, zajmując 20. miejsce indywidualnie i 8. w drużynie[3]. W grudniu 2015 zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego, zajmując 26. pozycję w Renie[4].

27 grudnia 2016 zajął drugie miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu, a dzień później był trzeci. W trakcie sezonu 2016/2017 jeszcze dwukrotnie, w lutym, stawał na podium cyklu. 12 marca 2017 w Oslo w debiutanckim starcie zajął 21. miejsce w zawodach Pucharu Świata i tym samym zdobył pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji tego cyklu. Cztery dni później w Trondheim zajął 18. miejsce[5]. 23 marca 2017 w trakcie kwalifikacji do zawodów Pucharu Świata w Planicy ustanowił swój rekord życiowy, wynoszący 204 metry[6][7].

W kwietniu 2017 poddał się operacji prawego kolana[8]. W sezonie 2017/2018 w Letnim Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 5. pozycji, we wrześniu 2017 w Trondheim, a w zimowej edycji cyklu na 10. miejscu, w marcu 2018 w Renie. W Pucharze Świata dwukrotnie odpadał w kwalifikacjach[9]. W marcu 2018 ogłosił zakończenie kariery sportowej[10], jednak we wrześniu tego samego roku poinformował o wznowieniu treningów[11].

W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego najwyżej klasyfikowany był na 7. miejscu, w zawodach w Iron Mountain w lutym i w Zakopanem w marcu 2019[12]. W sierpniu 2019 zajął 9. pozycję w konkursie Letniego Grand Prix w Hakubie. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2019 trzykrotnie zajmował miejsce na podium. W zawodach międzynarodowych organizowanych przez FIS po raz ostatni wystąpił w grudniu 2019 w ramach Pucharu Kontynentalnego w Vikersund, zajmując lokaty w szóstej dziesiątce[13]. W trakcie sezonu letniego 2020 ponownie zakończył karierę, a swoją decyzję publicznie ogłosił na początku listopada 2020[14].

Z powodu problemów z błędnikiem cierpi na zaburzenia równowagi i przewlekłe bóle głowy, nie słyszy też na jedno ucho[8].

Uniwersjada[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2015 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – 20. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2015 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – 8. miejsce[a]

Starty J. Aune na uniwersjadzie – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
20. 27 stycznia 2015 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 88,0 m 86,0 m 208,6 pkt 40,2 pkt Władimir Zografski
8. 1 lutego 2015 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 druż.[a] 84,5 m 90,5 m 590,5 pkt (212,4 pkt) 132,7 pkt Rosja

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[15]
2016/2017 52.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 21 18 q q - 23
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - q q - - - - 0
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q dq - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Raw Air[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[15]
2017 38.
2018 73.
2019 77.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[16]
2019 43.

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]

2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- 38 - - 9 25 - - 35
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[17]
2015/2016 88.
2016/2017 8.
2017/2018 45.
2018/2019 26.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 27 grudnia 2016 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 136,5 m 131,0 m 296,7 pkt 2. 5,8 pkt Halvor Egner Granerud
2. 28 grudnia 2016 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 138,0 m 131,0 m 275,3 pkt 3. 5,0 pkt Daniel Huber
3. 11 lutego 2017 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 117,0 m 117,0 m 249,3 pkt 3. 5,2 pkt Nejc Dežman
4. 18 lutego 2017 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 129,5 m 135,5 m 277,6 pkt 2. 7,8 pkt Bor Pavlovčič

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2015/2016
Rena HS111 Rena HS111 Rena HS139 Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 punkty
26 30 - - - - - - - - - - - - - - - - 24 20 - - 31 - - - - 24
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS109 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS106 punkty
14 8 17 15 34 2 3 41 27 8 14 6 40 14 19 24 - - 3 4 2 10 18 8 - - - - - - 612
Sezon 2017/2018
Whistler HS104 Whistler HS104 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - - - 32 37 38 32 - - - - - 29 14 14 22 25 19 21 20 15 10 - - - 128
Sezon 2018/2019
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS102 Czajkowskij HS140 punkty
34 42 - - - - - - 14 33 17 13 18 14 18 9 7 30 12 30 - - 23 17 20 7 dq 13 274
Sezon 2019/2020
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Rena HS139 Lahti HS130 Lahti HS130 punkty
51 52 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[17]
2017 30.
2019 7.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 16 sierpnia 2019 Czechy Frenštát Areal Horečky K-95 HS-106 100,0 m 98,5 m 248,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 16 sierpnia 2019 Czechy Frenštát Areal Horečky K-95 HS-106 100,0 m 98,5 m 248,8 pkt 1. –
2. 17 sierpnia 2019 Czechy Frenštát Areal Horečky K-95 HS-106 100,0 m 101,5 m 240,5 pkt 3. 4,8 pkt Paweł Wąsek
3. 1 września 2019 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 94,0 m 98,5 m 229,4 pkt 3. 7,4 pkt Rok Justin

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
- - - - - - - - - - - - 35 - 0
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 35 33 - - - - - - 0
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - 5 20 - - 15 23 80
2019
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczuczyńsk HS140 Szczuczyńsk HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Stams HS115 Stams HS115 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
dq 33 - - - - 1 3 6 3 43 25 12 22 45 34 297
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[18]
2012/2013 99.
2014/2015 110.
2017/2018 48.
2018/2019 42.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 grudnia 2017 Norwegia Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 98,0 m 98,5 m 259,5 pkt 3. 1,5 pkt Sondre Ringen
2. 15 grudnia 2018 Norwegia Notodden Tveitanbakken K-90 HS-98 96,5 m 94,0 m 251,5 pkt 3. 3,0 pkt Fabian Seidl

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2012/2013
Râșnov Villach Villach Kuopio Kuopio Wisła Wisła Einsiedeln Einsiedeln Winterberg Winterberg Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane Brattleboro Brattleboro Kranj Kranj Oberstdorf Oberstdorf punkty
- - - - - - - - - 19 6 - - - - - - - - - - 52
Sezon 2014/2015
Villach Villach Hinterzarten Hinterzarten Kuopio Kuopio Einsiedeln Einsiedeln Planica Planica Szczyrk Szczyrk Râșnov Râșnov Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Zakopane Zakopane Kranj Kranj Brattleboro Brattleboro Lake Placid Hinterzarten Hinterzarten punkty
- - - - - - - - - - 7 23 - - - - - - - - - - - - - - 44
Sezon 2017/2018
Villach HS98 Villach HS98 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Kandersteg HS106 Kandersteg HS106 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Whistler HS104 Whistler HS104 Notodden HS100 Notodden HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 Falun HS100 punkty
- - - - - - - - - - 3 10 - - - - - - - - - 86
Sezon 2018/2019
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Notodden HS100 Notodden HS100 Park City HS100 Park City HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 punkty
- - - - - - 5 3 - - - - - - - - - - 105
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Skład zespołu: Joakim Aune, Alexander Henningsen, Stian André Skinnes

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Erlend Aune: Malin imponerer alle. innherred.no, 2018-12-08. [dostęp 2021-02-23]. (norw.).
  2. ↑ AUNE Joakim - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  3. ↑ AUNE Joakim - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  4. ↑ AUNE Joakim - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  5. ↑ AUNE Joakim - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  6. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-23].
  7. ↑ Andrzej Mysiak: Czwartek w Planicy: 26 skoczków z rekordami życiowymi, rekordy Włoch i Estonii. skokinarciarskie.pl, 2017-03-23. [dostęp 2018-08-26].
  8. ↑ a b Natalia Żaczek: Dłuższa przerwa Joakima Aune. skijumping.pl, 2017-04-17. [dostęp 2018-09-29].
  9. ↑ AUNE Joakim - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  10. ↑ Adam Bucholz: Joakim Aune kończy karierę. skijumping.pl, 2018-03-16. [dostęp 2018-03-16].
  11. ↑ Dominik Formela, Olga Maciejewska: Joakim Aune wraca do skoków narciarskich. skijumping.pl, 2018-09-28. [dostęp 2018-09-29].
  12. ↑ AUNE Joakim - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-21]. (ang.).
  13. ↑ AUNE Joakim - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  14. ↑ Dominik Formela: Joakim Aune ponownie kończy karierę. skijumping.pl, 2020-11-03. [dostęp 2020-11-03].
  15. ↑ a b AUNE Joakim - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-13]. (ang.).
  16. ↑ AUNE Joakim - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-13]. (ang.).
  17. ↑ a b AUNE Joakim - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-13]. (ang.).
  18. ↑ AUNE Joakim - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-13]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joakim_Aune&oldid=72524209”