Johannes Wolf

Johannes Wolf
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1869 ; Berlin
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	25 maja 1947 ; Monachium
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	muzykolog
	Multimedia w Wikimedia Commons

Johannes Wolf (ur. 17 kwietnia 1869 w Berlinie, zm. 25 maja 1947 w Monachium^[1]^[2]) – niemiecki muzykolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1888–1892 studiował muzykologię na Uniwersytecie Berlińskim u Philippa Spitty i Heinricha Bellermanna, jednocześnie uczył się u Woldemara Bargiela w berlińskiej Hochschule für Musik^[1]. W 1893 roku uzyskał na Uniwersytecie w Lipsku pod kierunkiem Hugo Riemanna stopień doktora na podstawie pracy Ein anonymer Musiktraktat des 11. bis 12. Jahrhunderts^[1]^[2]. Pod koniec lat 90. XIX wieku odbył liczne podróże naukowe, zbierając i studiując materiały w najważniejszych bibliotekach europejskich^[1]. W latach 1899–1903 pełnił funkcję sekretarza Międzynarodowego Towarzystwa Muzykologicznego^[1]. Habilitował się w 1902 roku na Uniwersytecie Berlińskim na podstawie dysertacji Florenz in der Musikgeschichte des 14. Jahrhunderts^[2], w tym samym roku objął na tej uczelni wykłady z historii muzyki^[1]. Od 1908 do 1927 roku wykładał w Berlin Akademie für Kirchen- und Schulmusik^[1]^[2]. Od 1915 roku był pracownikiem Preussische Staatsbibliothek w Berlinie i kierownikiem jej zbioru muzyki dawnej, w latach 1927–1934 kierował natomiast całym oddziałem zbiorów muzycznych^[1]^[2]. Od 1918 do 1926 roku był współwydawcą „Archiv für Musikwissenschaft”^[1]. Był jednym ze współzałożycieli Deutsche Musikgesellschaft (1917)^[1]. W 1934 roku na znak protestu przeciwko polityce nazistów zrezygnował z zajmowanych stanowisk^[1].

W swojej pracy badawczej zajmował się muzyką średniowiecza i renesansu^[2]. Opublikował podręcznik z zakresu paleografii muzycznej i trzytomową historię muzyki menzuralnej, jako pierwszy historyk muzyki podejmował głównie problemy notacji tabulaturowej^[1]. Był pierwszym badaczem, który opisał włoską muzykę okresu trecenta^[1]. Przygotował edycje źródłowe dzieł Heinricha Isaaca i Jacoba Obrechta^[1]^[2].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[2])

Geschichte der Mensuralnotation von 1250 bis 1460 nach theoretischen und praktischen Quellen (Lipsk 1904)
Handbuch der Notationskunde (2 tomy, Lipsk 1913 i 1919)
Musikalische Schrifttafeln (Lipsk 1922–1923, 2. wydanie 1927)
Die Tonschriften (Wrocław 1924)
Geschichte der Musik in allgemeinverstandlicher Form (3 tomy, Lipsk 1925–1929)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 244–245. ISBN 978-83-224-0935-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3966. ISBN 0-02-865571-0.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 244–245. ISBN 978-83-224-0935-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3966. ISBN 0-02-865571-0.

[1]

[2]