John Belushi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 00:32, 18 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
John Belushi
Ilustracja
Figura Johna Belushi, jako Jake Blues
Imię i nazwisko

John Adam Belushi

Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1949
Chicago

Data i miejsce śmierci

5 marca 1982
Los Angeles

Zawód

aktor

John Adam Belushi (ur. 24 stycznia 1949 w Chicago, zm. 5 marca 1982 w Los Angeles[1]) – amerykański aktor komediowy pochodzenia albańskiego, zdobywca nagrody Emmy, również piosenkarz. Najbardziej znany z ról w Saturday Night Live, National Lampoon's Animal House oraz Blues Brothers.

Życiorys

John Belushi, 1967

Belushi urodził się w USA jako syn Adama Belushiego, imigranta albańskiego pochodzącego z albańskiej wsi Qytezë, którą opuścił w wieku 15 lat, oraz Agnes. Dorastał w Wheaton w stanie Illinois, nieopodal Chicago. Występował w drużynie futbolu amerykańskiego Uniwersytetu Wisconsin-Whitewater, którego był studentem, oraz college'u DuPage. Młodszy brat Johna, James Belushi (ur. 1954), również odnosił sukcesy jako komik i aktor. Podczas studiów poznał swą przyszłą żonę, Judy, z którą pozostał już do końca życia.

Pierwszym dużym osiągnięciem Belushiego były występy w grupie komediowej The Second City w 1971 roku. Dzięki swej kreacji, w której sparodiował piosenkarza Joe Cockera, został zauważony przez magazyn satyryczny National Lampoon i wystąpił w przedstawieniu Lemmings w roku 1972, u boku Chevy'ego Chase'a.

W latach 1973–1975 magazyn National Lampoon był producentem programu radiowego The Radio Hour, półgodzinnego programu satyrycznego, retransmitowanego przez ok. 600 stacji radiowych w USA. Po rezygnacji dyrektora tego programu, Michaela O’Donoghue’a w 1974, Belushi przejął jego funkcję, pełniąc ją aż do zaprzestania produkcji. Innymi znanymi komikami uczestniczącymi w tym programie byli Gilda Radner, Bill Murray, Brian Doyle-Murray oraz Chevy Chase. W tym okresie Belushi poślubił Judy Jacklin.

Belushi zyskał sławę w USA pracą w Saturday Night Live, gdzie dołączył w 1975 roku. Pomiędzy nagraniami dla tego programu stworzył Animal House, swój najbardziej znany film.

W wieku 30 lat miał już po stronie osiągnięć film roku w USA (Animal House), album roku w USA (The Blues Brothers – „Briefcase Full Of Blues”) oraz udział w Saturday Night Live – jednym z najpopularniejszych amerykańskich programów telewizyjnych.

Opuścił zespół twórców Saturday Night Live w 1979, by poświęcić się karierze filmowej. Belushi był w swej karierze producentem czterech filmów, z których trzy: 1941, Neighbors, i najbardziej znany – Blues Brothers współtworzył z kolegą ze studiów – Danem Aykroydem.

W chwili swej śmierci Belushi był w trakcie tworzenia kilku projektów filmowych, w tym „Noble Rot”, adaptacji scenariusza twórcy The Mary Tyler Moore Show, scenarzysty i producenta Jaya Sandricha. Belushi pracował ze swym kolegą z zespołu „Saturday Night Live”, Donem Novello, nad adaptacją scenariusza. Dodatkowo, rozważał przyjęcie głównej roli w filmie „The Joy Of Sex”. Projekty te zostały porzucone po śmierci Belushiego.

Ponadto, postacie Dr. Petera Venkmana w Ghostbusters oraz Emmetta Fitz-Hume’a w Szpiedzy tacy jak my zostały nakreślone z myślą właśnie o Belushim.

Śmierć

Belushiego znaleziono martwego 5 marca 1982 w pokoju hotelowym w Chateau Marmont na Sunset Boulevard w Los Angeles. Przyczyną śmierci był tzw. speedball – mieszanka kokainy i heroiny. Skłonności Belushiego do tego typu środków były znane już wcześniej. Wiadomo, że w wieczór poprzedzający jego śmierć towarzyszyli mu Robin Williams i Robert De Niro, którzy opuścili go, zostawiając w towarzystwie kilku osób, m.in. Cathy Smith. Śmierć Belushiego była przedmiotem dochodzenia, z udziałem znanego patologa dr. Michaela Badena i innych, oficjalnie zakwalifikowano ją jako wynik przedawkowania narkotyków, jednakże wersja ta była podważana.

Śledztwo wznowiono dwa miesiące później, gdy Cathy Smith, ex-groupie The Band i była dziewczyna Gordona Lightfoota, wyznała w wywiadzie dla National Enquirer, że to ona towarzyszyła Belushiemu w wieczór jego śmierci i podała mu śmiertelną dawkę narkotyków. Została aresztowana pod zarzutem popełnienia morderstwa pierwszego stopnia, następnie zmieniono kwalifikację prawną na zabójstwo nieumyślne i skazano na 15 miesięcy więzienia.

Życie Belushiego opisał Bob Woodward w biografii z 1985: Wired: The Short Life and Fast Times of John Belushi. Wielu przyjaciół i współpracowników Johna Belushiego, w tym jego żona Judy, Dan Aykroyd a także James Belushi zgodziło się udzielić wywiadów Woodwardowi na potrzeby tej biografii. Na jej podstawie powstał później również film.

John Belushi został pochowany na cmentarzu Abel's Hill Martha's Vineyard w Chilmark, w stanie Massachusetts. Na nagrobku umieszczono inskrypcję: „I may be gone, but rock and roll lives on.” („Może i odszedłem, lecz rock n roll żyje nadal”).

O śmierci Belushiego mówi piosenka zespołu Grateful Dead: West L.A. Fadeaway. Belushi był dobrym znajomym członków tego zespołu, zwłaszcza Jerry’ego Garcii. Występował niegdyś nawet z nimi gościnnie, pod koniec lat 70. XX wieku.

Wdowa po Johnie Belushim, Judy, wyszła ponownie za mąż i obecnie nosi nazwisko Judy Belushi Pisano. Jej biografia pierwszego męża, stworzona we współpracy z Tanner Colby: Belushi, to kolekcja wywiadów z Johnem oraz jego zdjęć. Została opublikowana w 2005 roku.

O życiu i śmierci Belushiego traktuje również utwór zespołu Lady Pank pt. John Belushi (muz. Jan Borysewicz; sł. Zbigniew Hołdys), z płyty Tacy Sami.

Opowiada też o nim piosenka „Efilnikufesin (N.F.L)” thrash metalowego zespołu Anthrax.

Filmografia

  • Tarzoon: Shame of the Jungle (1975) (głos) (1979 w wersji z dubbingiem na rynek amerykański)
  • Menażeria (1978)
  • The Rutles: All You Need Is Cash (1978)
  • Goin' South (1978)
  • Old Boyfriends (1979)
  • 1941 (1979)
  • Blues Brothers (1980)
  • Continental Divide (1981)
  • Neighbors (1981)

Przypisy

  1. Robert D. McFadden: JOHN BELUSHI, MANIC COMIC OF TV AND FILMS, DIES. www.nytimes.com. [dostęp 2017-02-18]. (ang.).

Bibliografia

  • Hill, Doug and Weingrad, Jeff, „Saturday Night - A Backstage History of Saturday Night Live”, Beech Tree Books / William Morrow, New York, 1986, ISBN 0-688-05099-9.
  • The Best of the National Lampoon Radio Hour, liner notes by McConnachie, Brian and Simmons, Matty, Rhino Records, California, 1996.
  • Shales, Tom and Miller, James Andrew, „Live From New York – An Uncensored History of Saturday Night Live”, Little, Brown and Company, Boston, New York, London, 2002, ISBN 0-316-78146-0.
  • National Lampoon's Animal House – Double Secret Probation Edition DVD release, Universal Studios, California, 2003.
  • SNL: The Best of John Belushi – Broadway Video DVD release

Linki zewnętrzne