Julio César Uribe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julio César Uribe
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Julio César Uribe Flores

Data i miejsce urodzenia

9 maja 1958
Lima

Wzrost

172 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1975–1982 Sporting Cristal
1982–1985 Cagliari 69 (9)
1985 Sporting Cristal
1986 Junior 38 (16)
1987 América Cali 11 (6)
1987–1988 América 16 (8)
1988 Sporting Cristal
1989 América Cali 20 (6)
1989–1991 Tecos UAG 62 (18)
1991 Sporting Cristal
1992 Independiente Medellín 20 (0)
1992 Envigado
1993–1994 Carlos A. Mannucci
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1979–1989  Peru 39 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1993–1994 Carlos A. Mannucci
1995 Deportivo Municipal
1995 Alianza Lima
1996 Tecos UAG
1997 Junior
1998–1999 Jaguares Colima
1999 Juan Aurich
2000–2002 Peru
2002 Tecos UAG
2003 Querétaro
2004 Tecos UAG
2006–2007 Cienciano
2007 Peru
2008–2009 Cienciano
2010 José Gálvez
2011–2012 Unión Comercio
2013–2014 Universidad San Martín
2017 Unión Comercio
2017 San José
2017 Juan Aurich
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Julio César Uribe Flores (ur. 9 maja 1958 w Limie) – piłkarz peruwiański grający na pozycji ofensywnego pomocnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Uribe rozpoczął w klubie Club Sporting Cristal. W 1975 roku zadebiutował w jego barwach w peruwiańskiej Primera División. W 1979 roku osiągnął ze Sportingiem Cristal swój pierwszy sukces w karierze, gdy wywalczył mistrzostwo Peru. W 1980 roku obronił z klubem z Limy mistrzowski tytuł.

W 1982 roku Uribe został piłkarzem Cagliari Calcio. W zespole tym występował przez 3 lata, a w 1985 roku wrócił do Sportingu Cristal. Następnie grał w lidze kolumbijskiej w Atlético Junior i Américe Cali. W 1987 roku został zawodnikiem Amériki Meksyk i wywalczył z nią w 1988 roku mistrzostwo Meksyku. Po tym sukcesie ponownie grał w Sportingu Cristal, z którym także został mistrzem kraju. Następnie grał w Américe Cali, Tecos UAG Guadalajara, ponownie Sportingu Cristal (mistrzostwo w 1991), kolumbijskich Independiente Medellín i Envigado Fútbol Club, a karierę piłkarską kończył w 1993 roku jako zawodnik Carlos A. Manucci Trujillo.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Peru Uribe zadebiutował 10 października 1979 roku w przegranym 2:3 towarzyskim spotkaniu z Paragwajem. W 1982 roku został powołany przez selekcjonera Tima do kadry na Mistrzostwa Świata w Hiszpanii. Tam był członkiem wyjściowej jedenastki i zagrał w 3 meczach: z Kamerunem (0:0), z Włochami (1:1) i z Polską (1:5). W swojej karierze zagrał także na Copa América 1987 i 1989. Od 1980 do 1989 roku rozegrał w kadrze narodowej 39 spotkań i strzelił 9 goli.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Uribe został trenerem. Prowadził takie zespoły jak: Carlos A. Manucci Trujillo, Tecos UAG Guadalajara, Atlético Junior, dwukrotnie reprezentację Peru w latach 2000-2001 i 2007 oraz Cienciano Cuzco.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]