Juliusz Chłapowski

Juliusz Chłapowski
	wachmistrz
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1890 ; Goździchowo
Data śmierci	26 lipca 1920
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	16 pułk Ułanów Wielkopolskich
Główne wojny i bitwy	powstanie wielkopolskie; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Juliusz Chłapowski (ur. 22 listopada 1890 w Goździchowie, zm. 26 lipca 1920) – powstaniec wielkopolski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, poeta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Goździchowie w rodzinie Dezyderego Andrzeja h. Dryja (1855–1925) i Teresy z Dembińskich h. Nieczuja (1865–1941). Brat Stanisława Ludwika (1888–1930), Zdzisława (1892–1920) i Kazimierza Rafała (1896–1976)^[1].

Uczęszczając do gimnazjum, działał w Towarzystwie Tomasza Zana. Absolwent Wyższej Szkoły Technicznej w Karlsruhe i Szkoły Rolniczo-leśnej w Tharandt^[2]. Jesienią 1918 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego. W styczniu 1919 walczył w powstaniu wielkopolskim na froncie pod Lesznem. Dowodził kompanią na odcinku „Pawłowice”^[2]. W lutym wstąpił do 1 pułku Ułanów Wielkopolskich, a w lipcu przeszedł do 2 pułku ułanów i awansował na wachmistrza. W maju 1920 zwolniony z wojska, ale już w lipcu wstąpił ochotniczo do 16 pułku Ułanów Wielkopolskich. Wziął udział szarży I szwadronu pod Zawidczami. Odwagą i przykładem, porwał za sobą ułanów pierwszy raz walczących na froncie bolszewickim. W następstwie szarży plutonu na Smarżów jako jeden z pierwszych dotarł do wsi. Zginął od kuli nieprzyjacielskiej, w szarży kawaleryjskiej w okolicy Brodów i Szczurowic nad Styrem^[3].

Został pochowany na Cmentarzu w Rąbiniu przy Kościele (sektor 1-1-10)^[3]^[4]. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari” i Krzyżem Niepodległości.

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.