Wodorotlenek potasu
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
KOH | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
56,11 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
biały, bez zapachu | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inne kationy | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wodorotlenek potasu (potaż żrący), KOH – nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorotlenków, jedna z najsilniejszych zasad.
W standardowych warunkach wodorotlenek potasu jest białym ciałem stałym. Jako odczynnik chemiczny zazwyczaj produkowany jest w postaci łamliwych, krystalicznych, miękkich płatków lub granulek o zawartości ok. 15% wody[2]. Ma silne właściwości higroskopijne[2], większe niż wodorotlenek sodu. Bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie; proces rozpuszczania jest silnie egzotermiczny. Roztwór, zwany ługiem potasowym, ma odczyn silnie zasadowy. Wodorotlenek potasu oraz jego roztwór wodny pochłania z powietrza dwutlenek węgla z wytworzeniem węglanu potasu, dlatego należy go przechowywać w szczelnych pojemnikach. Jest silnie żrący, może spowodować poważne oparzenia. Po połknięciu powoduje oparzenia przełyku i żołądka, może spowodować jego perforację. LD50 (szczur, doustnie) wynosi 250–400 mg/kg.
Nazwy zwyczajowe potaż żrący lub potaż kaustyczny odnoszą się zwykle do produktu technicznego otrzymywanego z potażu w procesie kaustyfikacji.
Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]
Na skalę przemysłową otrzymuje się go poprzez elektrolizę roztworu chlorku potasu z wykorzystaniem katody rtęciowej (proces analogiczny jak przy produkcji wodorotlenku sodu). Dawniejszą metodą produkcji wodorotlenku potasu była kaustyfikacja węglanu potasu.
Zastosowania[edytuj | edytuj kod]
- jako środek suszący i bielący
- do pochłaniania dwutlenku węgla
- w chemii jako mocna zasada
- do otrzymywania innych związków potasu, np. soli potasowych
- do wyrobu miękkich mydeł potasowych
- w litografii do wykonywania matryc
- jako elektrolit, np. w akumulatorach niklowo-kadmowych
- do rozkładu ludzkiego ciała podczas resomacji
- wodny 5% roztwór wodorotlenku potasu służy do identyfikacji grzybów. Np. pod jego działaniem pory miękusza rabarbarowego zmieniają kolor na fioletowy[4]
- do teksturyzacji płytek krzemowych
- do identyfikacji gatunków grzybów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Potassium hydroxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 1420 (niem. • ang.).
- ↑ a b c d e Wodorotlenek potasu (nr 484016) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck). [dostęp 2017-04-27].
- ↑ Wodorotlenek potasu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-04-27] (ang.).
- ↑ Till R. Lohmeyer, Ute Künkele, Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie, Warszawa 2006, s. 211.