Kaduceusz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 07:27, 15 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
☤
kaduceusz, grafika wektorowa
kaduceusz, metaloplastyka

Kaduceusz, kerykejon (gr. κηρύκειον kērýkeion, łac. caduceus ‘laska heroldów’, od gr. kēryks ‘herold’) – symboliczna laska.

Symbolika

Stanowi symbol (znak) pokoju i handlu[1][2]. W sztuce przedstawiana jest zwykle w formie prostego kija (pierwotnie z drewna oliwnego lub laurowego) z dwoma oplatającymi go wężami, które pochylają ku sobie łby (symbolizują mądrość, równowagę sił)[2][3][4]. Niekiedy bywa zakończona parą skrzydeł lub ozdobiona wieńcem, przewiązana wstążkami[1][5].

Czasem jest błędnie używana jako symbol medycyny, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, z powodu mylenia jej z tradycyjnym symbolem medycyny, jakim jest laska Asklepiosa[6].

Pojawia się również w 7 scenie II aktu Wesela Stanisława Wyspiańskiego jako laska błazna, wręczona Dziennikarzowi przez Stańczyka[7][8].

Kaduceusz w mitologii

W starożytnej Grecji kaduceusz był oznaką nietykalności keryksa[5][9]. Laska ta służyła do uśmierzania sporów. Według mitologii greckiej i rzymskiej należała do atrybutów boskich posłańców: boga Hermesa[10][11] (Merkurego)[12] i bogini Iris[13][14].

Od razu się wszystko wydało i Hermes, aby przebłagać rozgniewanego brata, ofiarował mu cytrę ze skorupy żółwia. Apollo tak się ucieszył, że dał mu w zamian laseczkę z leszczyny, która miała cudowną właściwość uśmierzania sporów i godzenia nieprzyjaciół. Gdy ją Hermes rzucił między dwa walczące ze sobą węże, one natychmiast przestały się gryźć i zgodnie oplotły się dokoła laski, nachylając ku sobie głowy. Tak powstał kaduceusz, z którym Hermes nigdy się nie rozstawał [...][15].

Wykorzystanie w heraldyce

Kaduceusz znajduje się na herbie Ekwadoru oraz herbie wenezuelskiego stanu Bolívar. W polskiej heraldyce symbol ten użyty został w dawnym herbie Rzeszowa, herbie Marek oraz herbie gminy Nur. Jest to również symbol często używany w heraldyce ukraińskiej i rosyjskiej, m.in. w herbach Charkowa i obwodu charkowskiego, Armawiru, Ułan Ude, Nowozybkowa, Zielonodolska.

Zobacz też

Informacje w projektach siostrzanych
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Definicje słownikowe w Wikisłowniku

Przypisy

  1. ↑ a b Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 382.
  2. ↑ a b Władysław Kopaliński: Słownik symboli. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990. ISBN 83-214-0746-3.
  3. ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 359. ISBN 83-01-03529-3.
  4. ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej, op.cit., s. 372. ISBN 83-01-03529-3.
  5. ↑ a b Młodsi bogowie. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 287–288. ISBN 83-7391-077-8.
  6. ↑ History of Medicine. The Symbol of Modern Medicine: Why One Snake Is More Than Two*. annals.org. [dostęp 2011-04-07]. (ang.).
  7. ↑ Herb Rzeszowa. rzeszow.pl. [dostęp 2011-07-21]. (pol.).
  8. ↑ Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 497. ISBN 83-7399-022-4.
  9. ↑ Homer: Iliada. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1968, s. 18. Cytat: „Znakiem ich urzędu było berło heroldowskie”.
  10. ↑ Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 141. ISBN 83-04-04673-3.
  11. ↑ William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Hermes. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-04-27]. (ang.).
  12. ↑ Pierre Grimal, op.cit., s. 233. ISBN 83-04-04673-3.
  13. ↑ Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 216. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
  14. ↑ William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Iris. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-04-27]. (ang.).
  15. ↑ Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 59. ISBN 83-210-0677-9.

Bibliografia

  1. Aaron J. Atsma: Herald´s rod of Hermes (Hermes Estate). theoi.com. [dostęp 2010-10-10]. (ang.).
  2. Henry George Liddell, Robert Scott: A Greek-English Lexicon: κηρύκ-ειον. perseus.tufts.edu. [dostęp 2011-08-06]. (ang.).
  3. Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 106: Caduceus. ancientlibrary.com. [dostęp 2010-11-26]. (ang.).
  4. Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 285: Herald´s Staff. ancientlibrary.com, 2005. [dostęp 2010-11-26]. (ang.).
  5. William Smith: A Dictionary of Greek and Roman Antiquities: Caduceus. perseus.tufts.edu, 1890. [dostęp 2012-04-27]. (ang.).
  6. Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Caduceus. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-04-27]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kaduceusz&oldid=51564803”