Kamienica przy ul. Zwierzynieckiej 20 w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ul. Zwierzynieckiej 20 w Poznaniu
Symbol zabytku nr rej. A 205 z 6 listopada 1978[1]
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Zwierzyniecka 20, Poznań

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

eklektyzm

Architekt

Oskar Hoffmann

Inwestor

Oskar Bahlau

Kondygnacje

3

Ukończenie budowy

1903

Pierwszy właściciel

Oskar Bahlau

Kolejni właściciele

Polska Akademia Nauk

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Zwierzynieckiej 20 w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Zwierzynieckiej 20 w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Zwierzynieckiej 20 w Poznaniu”
Ziemia52°24′30,5″N 16°54′30,4″E/52,408472 16,908444

Kamienica przy ul. Zwierzynieckiej 20 w Poznaniukamienica mieszczańska zlokalizowana przy ulicy Zwierzynieckiej w Poznaniu (Jeżyce)[2].

Trzykondygnacyjny budynek powstał w 1903, kiedy to na Jeżycach, w miejsce dawnych szachulcowych domów, zaczęły powstawać luksusowe rezydencje, na co wpłynęła likwidacja obwarowań miejskich i rozszerzenie zabudowy w kierunku zachodnim. Kamienicę zaprojektował Oskar Hoffmann dla Oskara Bahlaua, który był radcą miejskim i bardzo zamożnym kupcem[2][3].

Elewacja obiektu jest asymetryczna, co podkreśla zwłaszcza boczny portal, a także nietypowe zgrupowanie dwóch szczytów w jednym ryzalicie. Otwory okienne są zróżnicowane, zarówno pod względem wielkości, jak i formy. To samo dotyczy balkonów i loggii. Cokół silnie akcentuje boniowanie. Kamienicę dekoruje ornament roślinny w stylu secesyjnym (głównie w górnej strefie). Rodzaj tynku jest także różny pod względem koloru i faktury[2].

Każde piętro zawierało tylko jedno wykończone w wysokim standardzie[4] mieszkanie o siedmiu pokojach. Poddasze było mieszkalne, a suterena wysoka. Z tyłu znajdowała się dodatkowa klatka schodowa przeznaczona dla służby i dostaw. Pomieszczenia zgrupowane są wokół reprezentacyjnego holu[2].

Oskar Hoffmann umieścił swoją sygnaturę (gmerk) na fasadzie[4]. Po 1945 obiekt został przejęty przez Polska Akademię Nauk[5].

W pobliżu znajdują się: Stare ZOO, Mieszkanie-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny, Wieżowiec Zjednoczenia Przemysłu Ceramiki Budowlanej, dawna drukarnia Concordia, dawna resursa kupiecka i jeżycki zespół rezydencjonalny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Poznan.pl, Wykaz obiektów na terenie miasta Poznania wpisanych do rejestru zabytków nieruchomych
  2. a b c d Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Hanna Grzeszczuk-Brendel, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Poznań, 2008, s. 333, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
  3. Marcin Libicki, Poznań – przewodnik, Piotr Libicki (ilustr.), Poznań: Wyd. „Gazeta Handlowa”, 1997, s. 326, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402.
  4. a b Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, Janusz Pazder (oprac.), Jerzy Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 252, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344.
  5. Praca zbiorowa, Poznań – spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2004, s.250, ISBN 83-89525-07-0