Karabin maszynowy SIG Neuhausen KE-7
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja |
od 1929 r. do 1938 r. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,92 mm |
| Nabój |
7,92 mm Mauser (opcja dla Chin) |
| Magazynek |
pudełkowy, 25 naboi |
| Wymiary | |
| Długość |
1190 mm |
| Długość lufy |
600 mm |
| Masa | |
| broni |
8,2 kg |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
550 strz/min |
SIG Neuhausen KE-7 – ręczny karabin maszynowy produkowany w okresie międzywojennym przez szwajcarską firmę SIG z Neuhausen am Rheinfall.
KE-7 był siódmym karabinem maszynowym skonstruowany przez Pala Kiraly i Gottharda Enda. Produkowany od końca lat 20. XX wieku do końca lat 30. XX wieku. Nie używany przez armię szwajcarską, eksportowany głównie do Chin (wersja kalibru 7,92 mm Mauser), a także w małych ilościach do krajów Ameryki Południowej (wersje w różnych kalibrach).
Opis[edytuj | edytuj kod]
KE-7 był bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania automatyki oparta o krótki odrzut lufy. ogień prowadzony jest z zamka otwartego. Zamek ryglowany przez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej. Mechanizm spustowy dwuchodowy (krótkie ściągnięcie spustu – ogień pojedynczy, długie – ciągły).
Rkm był zasilany z łukowych, dwurzędowych magazynków 25-nabojowych.
Lufa chłodzona powietrzem, szybkowymienna. Jako uchwyt ułatwiający wymianę rozgrzanej lufy wykorzystywano drewniane łoże. Lufa otoczona była rurową, perforowaną osłoną. Do osłony zamocowany był dwójnóg.
KE-7 wyposażony był w łoże i chwyt pistoletowy. Kolba stała, drewniana. Do kolby dołączony mógł być monopod. Przyrządy celownicze mechaniczne (celownik suwakowy i muszka).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Max R. Popenker: SIG Neuhausen KE-7 light machine gun (Switzerland). Modern Firearms. [dostęp 2009-07-12]. (ang.).