Karen Magnussen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karen Magnussen
Ilustracja
Karen Magnussen (1974)
Reprezentacja

 Kanada

Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1952
Vancouver

Wzrost

160 cm

Konkurencja

Solistki

Trener

Helmet May, Edi Rada, Linda Brauckmann[1]

Klub

North Shore Winter Club

Zakończenie kariery

1973

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska olimpijskie
srebro Sapporo 1972 łyżwiarstwo figurowe
(solistki)
Mistrzostwa świata
złoto Bratysława 1973 solistki
srebro Calgary 1972 solistki
brąz Lyon 1971 solistki
Mistrzostwa Ameryki Północnej
złoto Peterborough 1971 solistki
srebro Oakland 1969 solistki
Odznaczenia
Order Kanady – Oficer (Officer)

Karen Diane Magnussen, po mężu Cella (ur. 4 kwietnia 1952 w Vancouver) – kanadyjska łyżwiarka figurowa pochodzenia norwesko-szwedzkiego, startująca w konkurencji solistek. Wicemistrzyni olimpijska z Sapporo (1972)[2] i uczestniczka igrzysk olimpijskich (1968)[3], mistrzyni (1973) i wicemistrzyni świata (1972), mistrzyni Ameryki Północnej (1971) oraz 5-krotna mistrzyni Kanady (1968, 1970–1973). Następnie trenerka łyżwiarstwa figurowego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Szwedki Glorii i Norwega Alfa Magnussena. Jej rodzice widzieli talent córki, dlatego aktywnie wspierali jej rozwój i karierę[1].

W 1969 roku tuż przed mistrzostwami świata doznała przeciążeniowych złamań w obu nogach przez co trzy miesiące spędziła w gipsie[4][5]. Mistrzostwa obejrzała jeżdżąc na wózku inwalidzkim, ale już wtedy planowała powrót do sportu, pomimo tego, że lekarze przewidywali jej kalectwo[1][6].

W 1972 roku została wicemistrzynią olimpijską, zaś 1 marca 1973 roku trzecią kanadyjską solistką, po Scott i Burce, która zdobyła tytuł mistrzyni świata[1].

Po zakończeniu kariery występowała w rewii Ice Capades do 1977 roku. Następnie podjęła pracę trenerki w Bostonie i Vancouver. W 2009 roku została trenerką i dyrektorką w North Shore Winter Club. Ponadto założyła Fundusz Karen Magnussen, który wspierał młodych łyżwiarzy w zapewnieniu im dostępnych finansowo treningów[4].

28 listopada 2011 roku zatruła się trującym gazem, amoniakiem, w North Shore Winter Club (jej rodzice byli jednymi z członków założycieli), gdzie przygotowywała się do nauczania młodych łyżwiarzy. Amoniak przypalił jej tkankę płucną i struny głosowe, przez co miała problemy z oddychaniem, snem i przewlekłym kaszlem. Dodatkowo toczyła batalię z towarzystwami ubezpieczeniowymi, które nie chciały wypłacić jej odszkodowania. Incydent sprawił, że zaczęła chorować na dwie choroby autoimmunologiczne związane z jej lekami (12 tabletek dziennie) i artretyzm w stawach przez co musiała przestać pracować w klubie. Jej były klub Connaught Skating Club organizował zbiórki pieniędzy na jej leczenie i życie m.in. poprzez rewie w których brało ponad 100 łyżwiarzy[6].

Ma męża Tony'ego Cellę, córkę i dwóch synów[7].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Zawody 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973
Międzynarodowe[4][8][9][10]
Igrzyska olimpijskie 7 2
Mistrzostwa świata 12 7 4 3 2 1
Mistrzostwa Ameryki Północnej 4 2 1
Krajowe[11][12]
Mistrzostwa Kanady 1 J 4 2 1 2 1 1 1 1

Nagrody i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Grant Kerr: FROM SNOWFLAKE TO ICE QUEEN. heroinyou.ca. [dostęp 2020-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-13)]. (ang.).
  2. Figure Skating at the 1972 Sapporo Winter Games: Women's Singles. Sports Reference. [dostęp 2020-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. (ang.).
  3. Figure Skating at the 1968 Grenoble Winter Games: Women's Singles. Sports Reference. [dostęp 2020-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  4. a b c d e Sports Reference – Karen Magnussen. Sports Reference. [dostęp 2020-11-20]. (ang.).
  5. Rebecca Morehouse: Karen Magnussen ...world champion figure skater, Ice Follies star, is courage personified. 1973-10-03. [dostęp 2020-11-20]. (ang.).
  6. a b Connaught Skating Club Offers Karen Magnussen A Helping Hand. skatecanada.ca, 2015-02-20. [dostęp 2020-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-30)]. (ang.).
  7. Kevin McKay: Top of the World. seniorlivingmag.com, 2010-01-01. [dostęp 2020-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-20)]. (ang.).
  8. North American Figure Skating Championships. goldenskate.com. [dostęp 2020-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-12-16)]. (ang.).
  9. World Figure Skating Championships 1960–1969 – Ladies – Result. eskatefans.com. [dostęp 2020-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-26)]. (ang.).
  10. World Figure Skating Championships 1970–1979 – Ladies – Result. eskatefans.com. [dostęp 2020-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-04)]. (ang.).
  11. Skate Canada ↓, s. 167.
  12. Skate Canada ↓, s. 168.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]