Karol Piro

Karol Piro
	; Karol Piro jako biegły podczas procesu sądowego Rity Gorgonowej
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1890 ; Budyłów
Data i miejsce śmierci	30 maja 1973 ; Lwów
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie; Polski Korpus Posiłkowy
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów Polskich; 1 Pułk Artylerii; 51 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych; 3 Pułk Piechoty Legionów;
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Karol Piro (ur. 3 listopada 1890 w Budyłowie, zm. 30 maja 1973 we Lwowie) – kapitan lekarz Wojska Polskiego, specjalista medycyny sądowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 listopada 1890 we Budyłowie, w ówczesnym powiecie brzeżańskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Mieczysława i Julii^[1]^[2]. Był starszym bratem Stanisława (1892–1956), majora artylerii Wojska Polskiego, kawalera Orderu Virtuti Militari.

24 marca 1916 został mianowany chorążym sanitarnym w 5 Pułku Piechoty Legionów Polskich^[3]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego i został przydzielony do 1 Pułku Artylerii na stanowisko zastępcy lekarza I dywizjonu haubic^[2]. Po bitwie pod Rarańczą (15-16 lutego 1918) został internowany przez Austriaków w Száldobos. Należał do grupy legionistów oskarżonych w procesie w Marmaros-Sziget (8 czerwca – 2 października 1918). Po cesarskiej abolicji uwolniony^[2].

7 lipca 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia podporucznika podlekarza i przydziału do Szpitala Załogi we Lwowie^[4]. 1 czerwca 1921, w stopniu kapitana, pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym we Lwowie, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 6^[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 51. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, medyków^[6]. W 1923 pełnił służbę w 51 Pułku Piechoty w Brzeżanach na stanowisku starszego lekarza pułku, pozostając oficerem nadetatowym 6 Batalionu Sanitarnego we Lwowie^[7]. W następnym roku został przeniesiony do 10 Batalionu Sanitarnego w Przemyślu i przydzielony do 3 Pułku Piechoty Legionów w Jarosławiu^[8]. Później został przeniesiony do rezerwy. W latach 1927–1933 był asystentem profesora Włodzimierza Sieradzkiego w Zakładzie Medycyny Sądowej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1932 występował w charakterze biegłego w procesie Rity Gorgonowej. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu^[9].

Zmarł 30 maja 1973 we Lwowie. Został pochowany na Cmentarzu Janowskim we Lwowie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Walecznych dwukrotnie^[10]^[11]
Krzyż Niepodległości – 9 października 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[12]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-06-16]..
↑ ^a ^b ^c Żołnierze Niepodległości ↓.
↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 59.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 77 z 16 lipca 1919, poz. 2511, 2535.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 464, 819.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 321.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 270, 1157, 1201.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1073, 1083.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 799.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 270, 1157.
↑ Lista odznaczonych 1935 ↓, s. 56, jako Piro Karol chorąży sanitarny, Komenda Legionów Polskich.
↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Lista odznaczonych Krzyżem Walecznych o nieznanych adresach. Warszawa: Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Żołnierze Niepodległości : Piro Karol. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-06-20].

[p1-1] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-06-16]..

[CITEREFŻołnierze_Niepodległości-2] Żołnierze Niepodległości ↓.

[CITEREFLista_starszeństwa191759-3] Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 59.

[4] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 77 z 16 lipca 1919, poz. 2511, 2535.

[CITEREFSpis_oficerów1921464,_819-5] Spis oficerów 1921 ↓, s. 464, 819.

[CITEREFLista_starszeństwa1922321-6] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 321.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923270,_1157,_1201-7] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 270, 1157, 1201.

[CITEREFRocznik_Oficerski19241073,_1083-8] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1073, 1083.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934799-9] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 799.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923270,_1157-10] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 270, 1157.

[CITEREFLista_odznaczonych193556,_jako_Piro_Karol_chorąży_sanitarny,_Komenda_Legionów_Polskich-11] Lista odznaczonych 1935 ↓, s. 56, jako Piro Karol chorąży sanitarny, Komenda Legionów Polskich.

[12] M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]