Karta magnetyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Porównanie wielkości karty magnetycznej, książek i czytnika e-booków

Karta magnetyczna – karta, w której nośnikiem danych jest warstwa materiału magnetycznego. Odczyt danych odbywa się przez przeciągnięcie karty w czytniku reagującym na zmiany pola magnetycznego. Karty magnetyczne stosowane są od 1972 roku.

Fizyczne właściwości karty jak wymiary, giętkość, lokalizacja paska magnetycznego i jego właściwości magnetyczne definiują normy ISO:

  • ISO 7810,
  • ISO 7811,
  • ISO 7812,
  • ISO 7813,
  • ISO 4909.

Najbardziej popularne karty mają wymiary 86x54 mm. Mogą być one wykonane z tworzywa sztucznego lub papieru.

Karty magnetyczne są powszechnie stosowane jako karty płatnicze, identyfikacyjne, do kontroli dostępu itp. Mogą posiadać dodatkowe zabezpieczenia w postaci hologramów lub mikrodruku. W XXI w. są wypierane przez karty elektroniczne, zapewniające większe bezpieczeństwo przechowywanych informacji i rozbudowaną funkcjonalność.