Kiczora (Pasmo Lubomira i Łysiny)
 Kiczora – widok ze stoku Szczebla | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
725 m n.p.m. |
| Wybitność |
150[1] m |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 49°43′38,2″N 20°01′15,0″E/49,727278 20,020833
| |
Kiczora (725 m) – szczyt w Paśmie Lubomira i Łysiny, które według Jerzego Kondrackiego należy do Beskidu Wyspowego[2]. Na mapach pasmo to czasami zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[3][4].
Leży na południowym skraju Pasma Lubomira i Łysiny, będąc zakończeniem grzbietu odbiegającego z Łysiny poprzez Patryję na południe. Masyw Kiczory od zachodu i południa opiera się o dolinę Raby, na północy ogranicza go dolina Świątkowego Potoku, zaś od wschodu – Kasinianki. Kopuła szczytowa znajduje się w jego środkowo-wschodniej części. Odbiegają od niej trzy grzbiety; długi północno-wschodni w kierunku Patryji, krótki południowo-zachodni opadający do doliny Raby i jeszcze krótszy północno-zachodni do szczytu Kamionka. Oprócz głównej kulminacji, nieco od niej na północ jest drugi, niższy niewybitny wierzchołek. Powyżej 600 m n.p.m. stoki są porośnięte lasem, niżej lesistość stopniowo maleje[5].
Około 700 m na północ od wierzchołka przebiega żółty szlak turystyki pieszej z Lubnia na Łysinę. Na północnym zboczu Kiczory osiąga on wysokość ok. 620 m n.p.m.[3]
Szlak turystyczny[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Introduction to Poland z listą 453 szczytów o wybitności co najmniej 100 m [online].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b c Beskid Wyspowy 1: 50000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-86-4.
- ↑ Andrzej Matuszczyk, Beskid Wyspowy, Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2001, ISBN 83-85557-86-5.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-12-02].
