Kość trójgraniasta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kość trójgraniasta
Kości nadgarstka: A – kość łódeczkowata, B – kość księżycowata, C – kość trójgraniasta, D – kość grochowata, E – kość czworoboczna większa, F – kość czworoboczna mniejsza, G – kość główkowata, H – kość haczykowata
Kość trójgraniasta

Kość trójgraniasta (łac. os triquetrum) – jedna z ośmiu kości nadgarstka człowieka. Położona jest w szeregu bliższym po stronie łokciowej[1]. Ma charakterystyczny kształt, przypominający piramidę skierowaną podstawą ku górze i bocznie. Jak większość kości nadgarstka posiada sześć powierzchni (powierzchnia łokciowa to wierzchołek piramidy, a promieniowa to jej podstawa)[1]. Powierzchnia bliższa (górna) łączy się z krążkiem stawowym. Powierzchnia dalsza (dolna) z kością haczykowatą, jest śrubowato wygięta. Powierzchnia promieniowa łączy się z kością księżycowatą. Do wierzchołka piramidy przyczepia się więzadło poboczne łokciowe nadgarstka. Do powierzchni grzbietowej i dłoniowej przyczepiają się więzadła, a do przyśrodkowej okrągławej powierzchni części dłoniowej przyłącza się stawowo kość grochowata. Poprzez krążek stawowy łączy się z kością łokciową[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 465–468, ISBN 978-83-200-4323-5.