Kościół św. Elżbiety Węgierskiej w Konstantynowie

Kościół św. Elżbiety Węgierskiej

A/1289 z dnia 20.08.1997
kościół parafialny
elewacja frontowa
Państwo	Polska
Miejscowość	Konstantynów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Elżbiety Węgierskiej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1905 Data zakończenia budowy 1909 Aktualne przeznaczenie świątynia katolicka
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Józef Pius Dziekoński Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie gminy Konstantynów Kościół św. Elżbiety Węgierskiej
Położenie na mapie Polski Kościół św. Elżbiety Węgierskiej
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół św. Elżbiety Węgierskiej
Położenie na mapie powiatu bialskiego Kościół św. Elżbiety Węgierskiej
52°12′27,2″N 23°05′25,1″E

Kościół świętej Elżbiety Węgierskiej – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Janów Podlaski diecezji siedleckiej.

Jest to świątynia wzniesiona w latach 1905-1909, dzięki ofiarności hrabiego Stanisława Zyberk-Platera i parafian i dzięki staraniom księdza Andrzeja Olędzkiego. Zaprojektowana została przez architekta Józefa Piusa Dziekońskiego. Kościół został poświęcony w 1909 roku. Prawie do 1939 roku trwało kompletowanie wyposażenia świątyni: (ołtarze, konfesjonały, ławy, niezbędny sprzęt liturgiczny). Część wyposażenia została wykonana przez Franciszka Maksymiuka z Komarówki Podlaskiej. Z okazji 25-lecia śmierci fundatora, w 1936 roku, w kościele została umieszczona upamiętniająca go, tablica z marmuru (jest pochowany w krypcie pod prezbiterium).

Budowla została wzniesiona w stylu neogotyckim i znajduje się naprzeciwko pałacu w Konstantynowie. Jej fasada zwrócona jest w stronę południową. kościół jest murowany, wybudowany z czerwonej cegły (jest postawiony na niskim granitowym cokole), na zewnątrz jedynymi otynkowanymi elementami są pola dekoracyjnych blend.

Kościół składa się z: trzynawowego, halowego korpusu z wysoką wieżą frontową i prostokątnego prezbiterium zamkniętego pięciokątną absydą, z zakrystią, lożą i skarbczykiem z lewej i prawej strony. Narożniki między bokami wieży a elewacją frontową korpusu są wypełnione przez małe, kwadratowe dobudówki, w których znajdują się kruchty boczne.

Wewnętrzne wyposażenie świątyni jest dopasowane do neogotyckiego stylu i zostało wykonane w tym samym czasie (nielicznymi elementami starszego wyposażenia są m.in. barokowy krucyfiks i ornat z XVIII wieku). Wykonane z drewna i snycersko dekorowane ołtarze (główny i dwa boczne), konfesjonały, ambona, chrzcielnica, klęczniki, stacje Męki Pańskiej posiadają charakter neogotycki. Większość elementów została ufundowana, razem ze świątynią, przez wspomnianego wyżej Stanisława Zyberk-Platera i jego małżonkę, Elżbietę z Tyszkiewiczów.