Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu
A/272/1 z dnia 09.09.1991 r.
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Kamieniec

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Jakuba Większego w Kamieńcu

Wezwanie

św. Jakuba Większego

Położenie na mapie gminy Trzemeszno
Mapa konturowa gminy Trzemeszno, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu”
Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego
Mapa konturowa powiatu gnieźnieńskiego, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu”
Ziemia52°32′46″N 17°57′54″E/52,546111 17,965000

Kościół Świętego Jakuba Większego w Kamieńcurzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się we wsi Kamieniec w powiecie gnieźnieńskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Świątynia wybudowana w latach 1722–1724. Wzniesiona z fundacji Jana Cieńskiego zakonnika trzemeszeńskiego. Remontowana w 1902, 1931 – dach został na nowo pokryty i 1948 roku. Poddany restauracji w 2002 roku.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Świątynia drewniana, o jednej nawie, posiadająca konstrukcję zrębową. Orientowana, wzniesiona na planie krzyża łacińskiego. Boczne kaplice, czworoboczne, tworzą pozorny transept. Prezbiterium o szerokości nawy, zamknięte trójbocznie z dwiema wąskimi zakrystiami z lewej i prawej strony. Wieża posiada konstrukcję słupowo–ramową, o trzech kondygnacjach, mająca kruchtę w przyziemiu. Zakończona gontowym dachem ostrosłupowym. Dach o jednej kalenicy, pokryty gontem. W części środkowej wieżyczka na sygnaturkę, zakończona ostrosłupowym daszkiem gontowym. Wewnątrz sufit płaski z fasetą. Chór muzyczny z 2 połowy XIX wieku, podparty dwoma słupami z rokokowym prospektem organowym z 2 połowy XVIII stulecia. Belka tęczowa ozdobnie wygięta z późnogotycką Grupą Ukrzyżowania z połowy XVI stulecia. Ołtarz główny i ambona późnobarokowe z lat 1722–1724. Ołtarze boczne barokowe z 2 połowy XVII stulecia.

Kościół – 1917 rok


Bibliografia[edytuj | edytuj kod]