Kościół św. Wojciecha w Lisiej Górze

Kościół Świętego Wojciecha

I-3-43/46 z 17.12.1946 oraz 89 z 11.01.1969
kościół parafialny
Widok od frontu
Państwo	Polska
Miejscowość	Lisia Góra
Adres	ul. Stefana Jaracza
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Matki Bożej Różańcowej
Wezwanie	św.Wojciecha i Matki Bożej Różańcowej
Wspomnienie liturgiczne	ostatnia niedziela kwietnia oraz pierwsza niedziela października
Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki	obraz Najświętszej Maryi Panny Różańcowej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1716 Data zakończenia budowy 1728 Data poświęcenia 17 października 1734 roku
Dane świątyni Styl barokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 + 1 mała wieżyczka nad nawą główną Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 Najświętszego Serca Pana Jezusa, świętego Antoniego Liczba naw 1 Organy • liczba głosów • liczba manuałów 15 3 Dzwonnica • nazwa dzwonu zwarty święty Wojciech, Matka Boża Różańcowa, święty Stanisław Kostka, sygnaturka
Położenie na mapie gminy Lisia Góra Kościół Świętego Wojciecha
Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Wojciecha
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół Świętego Wojciecha
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego Kościół Świętego Wojciecha
50°04′54,7″N 21°01′39,0″E

Kościół Świętego Wojciecha – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii Matki Bożej Różańcowej w Lisiej Górze (dekanat Tarnów Północ diecezji tarnowskiej).

Obecna świątynia została wzniesiona w latach 1716−28 na miejscu drewnianej, spalonej w 1710 roku. Nowa świątynia została również uszkodzona przez pożar w 1747 roku, a następnie została wyremontowana. W 2. połowie XIX wieku kościół został rozbudowany poprzez przedłużenie nawy, wybudowanie wieży oraz zakrystii od strony południowej.

Jest to budowla barokowa, murowana, wzniesiona z cegły i otynkowana. Posiada jedną nawę z prezbiterium zamkniętym ścianą prostą, po bokach którego są umieszczone przybudówki zakrystyjne. Przy nawie znajdują się dwie kaplice od strony południowej i północnej, wieża od strony zachodniej oraz przedsionek od strony południowej zwany babińcem. Wnętrze nakrywa sklepienie kolebkowe z lunetami. Otwór tęczy jest półkolisty. Wieża posiada przedsionek w przyziemiu i jest nakryta neobarokowym dachem hełmowym w 1978 roku. Kościół posiada dach dwuspadowy nakryty blachą. Nad nawą główną znajduje się mała wieżyczka. Polichromia o charakterze figuralnym i ornamentalnym powstała w 1925 roku i jest dziełem Stanisława Gucwy.

Ołtarz główny w stylu późnobarokowym posiada bramki po bokach oraz rzeźby świętych i aniołów; w polu głównym jest umieszczony obraz Najświętszej Maryi Panny oraz drugi obraz na zasuwie św. Wojciecha ukazywany w kwietniu. Natomiast w górnej kondygnacji znajduje się owalny obraz Matki Boskiej Różańcowej ze świętymi: Dominikiem i Katarzyną Sieneńską, w stylu późnobarokowym powstały w 2. połowie XVIII wieku. Dwa ołtarze boczne, w stylu późnobarokowym pochodzą z 2. połowy XVIII wieku: Serca Pana Jezusa i świętego Antoniego. W kaplicach bocznych dawniej znajdowały się kolejne dwa ołtarze boczne z przełomu XVIII i XIX wieku: świętej Anny oraz Przemiemienia Pańskiego. W latach osiemdziesiątych ołtarze zostały usunięte, a w ich miejsce wstawione konfesjonały. Do dnia dzisiejszego w bocznych kaplicach pozostały obrazy z dawnych bocznych ołtarzy: świętej Anny i Przemienienia Pańskiego. Ponadto do lat osiemdziesiątych XX wieku obok ambony znajdował się ołtarz boczny świętego Stanisława Biskupa i Męczennika, a obok chrzcielnicy ołtarz boczny świętego Józefa. Współcześnie w miejscu tych dwóch ołtarzy pozostały same tylko obrazy tychże świętych. Podsumowując należy stwierdzić, że do lat osiemdziesiątych XX wieku kościół w Lisiej Górze posiadał 6 ołtarzy bocznych: Serca Pana Jezusa, świętego Antoniego, świętej Anny, Przemienienia Pańskiego, świętego Stanisława Biskupa i Męczennika oraz świętego Józefa. Obecnie pozostały dwa ołtarze boczne: Serca Pana Jezusa i świętego Antoniego. Chrzcielnica wykonana z marmuru, w stylu późnobarokowym pochodzi z XVIII wieku i jest ozdobiona płaskorzeźbionym rokokowym zapleckiem ze sceną Chrztu Chrystusa w Jordanie, wykonanym w 2. połowie XVIII wieku. Ambona w stylu rokokowym jest ozdobiona rzeźbami czterech Ojców Kościoła na parapecie oraz Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej na baldachimie. W kościele znajdowały się dawniej stalle i balaski komunijne, które zostały usunięte w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Na belce tęczowej znajduje się krucyfiks późnogotycki z XVI albo XVII wieku, a także rzeźby Matki Bożej i świętego Jana Ewangelisty, w stylu późnobarokowym powstałe pod koniec XVIII wieku. Świątynia posiada ponadto duży krucyfiks w stylu późnobarokowym, który umieszczony jest w przedsionku pod wieżą oraz cztery konfesjonały. Organy o 15 głosach są dziełem Tomasza Falla i powstały na przełomie XIX i XX wieku. W kościele znajduje się wiele zabytkowych szat liturgicznych: ornaty, kapy, stuły, manipularze, welony kielichowe, bursy do przechowywania korporału; a także zabytkowe feretrony i chorągwie procesyjne.

Kościół posiada cztery dzwony. Na dużej wieży: „św. Wojciech" odlany w 1936 roku oraz „Matka Boża Różańcowa" i „św. Stanisław Kostka" odlane w 1979 roku. Na małej wieżyczce mały dzwon zwany sygnaturką, którym dzwoniono 5 minut przed rozpoczęciem Mszy świętej.