Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Siennicy

Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny

133 z dnia 20.06.1958
kościół parafialny
Widok kościoła, klasztoru i dzwonnicy
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Siennica
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Siennicy
Wezwanie	Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1749 Data zakończenia budowy 1754 Data poświęcenia 1761 Data zniszczenia • przez 1944 działania wojenne Data odbudowy 1959 Fundator Kazimierz Rudziński i Antonina z Nowosielskich oraz ich syn Michał
Dane świątyni Styl barok Architekt Symeon Gaygier Antoni Solari Świątynia • materiał bud. • cegła Liczba naw 1 Organy • liczba głosów • liczba manuałów 10 2
Położenie na mapie Siennicy Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Polski Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie powiatu mińskiego Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie gminy Siennica Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
52°05′39,597″N 21°37′00,681″E

Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Siennicy – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu siennickiego diecezji warszawsko-praskiej.

Obecny murowany barokowy kościół wraz z klasztorem został ufundowany przez Kazimierza Rudzińskiego i Antoninę z Nowosielskich oraz ich syn Michała w latach 1749-1754. Świątynia została zaprojektowana przez architektów: Symeona Gaygiera i Antoniego Solariego. Budowla została konsekrowana przez biskupa Jana Chrzciciela Albertrandiego, biskupa pomocniczego warszawskiego w 1761 roku. Klasztor i kościół został powierzony ojcom Reformatom, którzy przebywali w nim do kasaty zakonu w 1863 roku. W 1896 roku kościół i klasztor zostały powierzone zarządowi diecezji. W 1944 roku kościół został spalony przez wojska niemieckie; odbudowa została ukończona w 1959 roku. Do kościoła przylega dawny klasztor reformatów: w części parafialnej są umieszczone mieszkania dla wikariuszy, sala katechetyczna, natomiast w pozostałej części mieści się Zespół Szkół.

Do wyposażenia świątyni należą: obraz z XVIII wieku przedstawiający cudowne rozmnożenie chleba, chrzcielnica z I połowy XIX stulecia, a także dwie szafy w zakrystii z drugiej połowy XVIII stulecia. W zachodnią ścianę prezbiterium jest wmurowana urna z sercem Kazimierza Rudzieńskiego, fundatora kościoła. W podziemiach budowli są umieszczone trumny ojców reformatów i fundatorów świątyni. Zachował się również dzwon z 1627 roku.