Kościół Trójcy Przenajświętszej w Samborcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Trójcy Przenajświętszej
A.714/1 z dnia 20.01.1957 i 20.01.1966[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Samborzec

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Trójcy Przenajświętszej

Wezwanie

Trójcy Przenajświętszej

Wspomnienie liturgiczne

Święto Trójcy Świętej

Położenie na mapie gminy Samborzec
Mapa konturowa gminy Samborzec, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Przenajświętszej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Przenajświętszej”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Przenajświętszej”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Przenajświętszej”
Ziemia50°38′50,08″N 21°38′56,08″E/50,647244 21,648911

Kościół Trójcy Przenajświętszejrzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Koprzywnica diecezji sandomierskiej.

Kościół przed 1915

Świątynia murowana została wybudowana około połowy XIII wieku przez dziedzica Pawła Samborzeckiego. Kościół wspomniany jest w dokumencie Leszka księcia krakowskiego z 1284 roku. Jan Długosz mówi o świątyni samborzeckiej jako starożytnej, Trójcy Świętej poświęconej. Od 1607 do 1717 roku budowla należała do jezuitów sandomierskich. Została zniszczona podczas wojen szwedzkich, odbudowana została i powiększona w latach 1688–1691 dzięki staraniom księdza proboszcza Stanisława Umińskiego, kanonika sandomierskiego, poprzez dobudowanie nawy razem z przekształceniem dawnego prezbiterium. Uroczyście budowla została poświęcona w 1728 roku. Odnawiana była pod koniec XIX wieku razem z dobudowaniem od strony południowej nowej zakrystii i kruchty. Ostatnio była restaurowana w 1972 roku. Świątynia ma wiele cech barokowych z elementami romańskimi. Kościół jest orientowany, murowany wzniesiony z kamienia i cegły oraz otynkowany, jego dach jest nakryty blachą. Od 1717 roku prawa kolatorskie za pozwoleniem i zrzeczeniem się jezuitów przeszły na kolegiatę w Sandomierzu, której samborzecki kościół stał się filią, a parafia włączona została do uposażenia kolegiaty, a następnie katedry w Sandomierzu. W 1865 roku biskup Michał Józef Juszyński ustanowił kościół w Samborcu samodzielnym kościołem parafialnym[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2017-07-16].
  2. Samborzec – Trójcy Przenajświętszej. diecezja sandomierska. [dostęp 2017-07-16].