Kościół Wskrzeszenia Syna Wdowy
32°37′50″N 35°21′00″E/32,630556 35,350000 Widok kościoła | |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Wyznanie | |||||||
| Kościół | |||||||
| Patriarchat | |||||||
| |||||||
Położenie na mapie Izraela  | |||||||
| 32°37′50″N 35°21′00″E/32,630556 35,350000
| |||||||
Kościół Wskrzeszenia Syna Wdowy – kościół rzymskokatolicki położony w wiosce Na’in, na północy Izraela. Wezwanie odnosi się do jednego z cudów dokonanych przez Jezusa Chrystusa.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Kościół Wskrzeszenia Syna Wdowy jest położony w centralnej części wioski Na’in, na północnych zboczach góry Giwat ha-More (515 m n.p.m.) w Dolnej Galilei na północy Izraela.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Tradycja chrześcijańska[edytuj | edytuj kod]
Kościół nawiązuje do cudu dokonanego przez Jezusa Chrystusa - wskrzeszenia zmarłego syna wdowy z Na’in[a][1].
Historia budowli[edytuj | edytuj kod]
Nie jest znana dokładna data powstania budynku, jednak najczęściej wskazuje się na przełom IV i V wieku. W ten sposób wioska Na’in stała się celem chrześcijańskich pielgrzymek, a sam kościół bardzo szybko zyskał miano miejsca świętego. W 1881 roku miejsce przejęli franciszkanie, którzy na fundamentach starego kościoła wznieśli niewielką współczesną świątynię[2][3]. Podjęte w 2013 roku próby rozpoczęcia prac renowacyjnych zakończyły się niepowodzeniem, gdyż prace zostały przerwane przez arabskie grupy przestępcze[4]. Obecnie kościołem opiekuje się muzułmańska rodzina mieszkająca obok. Brak wyznaczonych godzin otwarcia kościoła - wystarczy przyjść i poprosić rodzinę o otwarcie[5].
Opis budowli[edytuj | edytuj kod]
Budynek został wzniesiony z jasnego kamienia na planie prostokątu. W każdej z bocznych ścian umieszczona po dwa półkoliste okna. Powyżej umieszczono skromny gzyms, który otacza cały budynek. Jedynie fasada kościoła bardziej ozdobne zwieńczenie. Całość jest przykryta dwuspadowym dachem z czerwoną dachówką. Drzwi wejściowe znajdują się po stronie zachodniej. Wnętrze posiada jeden hol, który w sposób prawie niewidoczny przechodzi w położoną po stronie wschodniej apsydę. Sklepienie jest krzyżowe z zachowaniem symetrii budynku. Niewielki ołtarz jest jedynym stałym elementem wyposażenia kościoła. Został on wykonany z marmuru ze złotymi zdobieniami. Boczne ściany są białe i pozbawione jakichkolwiek zdobień. Pustkę wnętrza przerywają jedynie dwa obrazy związane tematycznie z cudem wskrzeszenia syna wdowy.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zobacz: Ewangelia Łukasza 7,11-15: „(11) Wkrótce potem udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. (12) Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego - jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. (13) Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz! (14) Potem przystąpił, dotknął się mar - a ci, którzy je nieśli, stanęli - i rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię wstań! (15) Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce.” Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ zbiorowa 1991 ↓, s. 308.
- ↑ Kolekcja zdjęć Ben-Zvi Yad z lat 1890-1910. [w:] IsraelAlbum [on-line]. [dostęp 2015-03-31]. (hebr.).
- ↑ נעים. [w:] Custodia Terrae Sanctae [on-line]. [dostęp 2015-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (hebr.).
- ↑ Komisarz Stolicy Apostolskiej: Chrońcie nas przed przestępcami w Izraelu. [w:] Ma’ariv [on-line]. 2013-03-13. [dostęp 2015-03-31]. (hebr.).
- ↑ Yigal: Kościoły: pukanie do drzwi i czekanie. [w:] Ynet [on-line]. 2006-08-01. [dostęp 2015-03-31]. (hebr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa: Atlas Biblijny. Warszawa: Wydawnictwo im. W.L. Anczyca, 1991. ISBN 83-7050-000-5. (pol.).