Kościół Wszystkich Świętych w Popowicach
 950/148/A z 20 grudnia 1967
| |||||||||||||
| Kościół filialny | |||||||||||||
 Widok ogólny od strony południowej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Adres |
Popowice 99, 98-335 Popowice | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Pątnów  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu wieluńskiego  | |||||||||||||
 51°09′17,8560″N 18°33′53,0381″E/51,154960 18,564733
| |||||||||||||
Kościół Wszystkich Świętych w Popowicach – rzymskokatolicki drewniany kościół filialny typu wieluńskiego[1] zlokalizowany w Popowicach w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim. Został wpisany do rejestru zabytków 20 grudnia 1967 pod numerem 950/148/A[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Obiekt pochodzi z około 1520[1], natomiast wieża z przełomu XVII i XVIII wieku. Był poddawany remontom i renowacjom w latach 1730, 1753 i 1981–1984[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Późnogotycki (odmiany wielkopolskiej) obiekt jest orientowany, jednonawowy, konstrukcji wieńcowej, wzniesiony z drewna modrzewiowego bez użycia gwoździ metalowych. Trójbocznie zamknięte prezbiterium z zakrystią jest węższe od nawy. Wieża konstrukcji słupowo-ramowej jest niższa od bryły świątyni i zwieńczona dachem namiotowym krytym gontami. Kruchtę umieszczono z boku nawy. Dach nad nawą jest również kryty gontem i zwieńczony sygnaturką z baniastym hełmem. Portal wejściowy jest późnogotycki i ma łuk typu ośli grzbiet[3].
Wnętrze i otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze kryte jest płaskim stropem. Ściany od wewnątrz wykładane są sosnową boazerią. Chór wsparty jest na dwóch słupach. Na belce tęczowej umieszczony jest XVII-wieczny krucyfiks. Renesansowy ołtarz pochodzi z XVI wieku. Wisi w nim obraz Popowickiej Matki Bożej Miłosierdzia z krwawymi łzami. Ołtarze boczne pochodzą z pierwszej połowy XVIII wieku[3]. Więźba dachowa typu storczykowego z kratownicą zachowana jest w pierwotnej formie[1][4].
Obok kościoła znajduje się dzwonnica z dwoma zautomatyzowanymi dzwonami. Zostały wykonane w 1978 roku w Odlewni dzwonów Braci Kruszewskich w Węgrowie. Noszą imiona: św. Izydora oraz Maryi – Matki Bożej Częstochowskiej. Dodatkowo na małej wieżyczce kościoła wisi nieużywana sygnaturka, posiada napęd ręczny[5].
Wokół kościoła rośnie starodrzew[6].
Legenda i inne informacje[edytuj | edytuj kod]
Według lokalnej legendy krwawe łzy na obrazie Matki Boskiej powstały, gdy wojska napoleońskie zaadaptowały kościół na stajnię[3].
Na terenie wokół kościoła usytuowany był cmentarz, gdzie pochowany został Maciej Żubr, jeden z bohaterów historycznej powieści Wacława Gąsiorowskiego „Huragan”[4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Widok od strony prezbiterium -
Widok od strony wieży -
Wnętrze kościoła -
Ołtarz główny -
Ołtarz boczny -
Jeden z dwóch dzwonów na dzwonnicy
_ID_614792.jpg)
_ID_614792.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Popowice: kościół Wszystkich Świętych [online], dziedzictwo.ekai.pl [dostęp 2021-10-28].
- ↑ Rejestr i wojewódzka ewidencja zabytków z podzia – WUOZ w Łodzi [online], www.wuoz-lodz.pl [dostęp 2021-10-28].
- ↑ a b c d Popowice – kościół drewniany [online], www.kosciolydrewniane.pl [dostęp 2021-10-28].
- ↑ a b Kościół filialny pw. Wszystkich Świętych – Regionalny Katalog Zabytków Województwa Łódzkiego [online], www.kultura.lodz.pl [dostęp 2021-12-14].
- ↑ Popowice – Dzwony Kościoła pw. Wszystkich Świętych (Angelus) [online], 30 czerwca 2020 [dostęp 2022-02-23].
- ↑ Popowice: kościół Wszystkich Świętych [online], dziedzictwo.ekai.pl [dostęp 2021-12-14].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ciekliński Z., Zabytki ziemi wieluńskiej, Łódź 1963
- Hohensee-Ciszewska H., Wolff B., Powiat wieluński, Katalog zabytków sztuki w Polsce: województwo łódzkie, pod red. J. Łozińskiego, t. II, z. 12
- Olejnik T., Wieluń i okolice, Łódź 1980
- Różalska E. K., Drewniana architektura sakralna Środkowej Europy