Konstantin Stiefanowicz

Konstantin Konstantinowicz Stiefanowicz

Константин Константинович Стефанович

Data i miejsce urodzenia	12 stycznia?/24 stycznia 1861 Jekaterinhof
Data śmierci	10 marca?/23 marca 1920
Wicegubernator tyfliski
Okres	od 19 marca?/31 marca 1896 do 27 lipca?/9 sierpnia 1900
Wicegubernator siedlecki
Okres	od 22 stycznia?/4 lutego 1901 do 14 maja?/27 maja 1902
Poprzednik	Aleksiej Małajew
Następca	Siergiej Wojejkow
Wicegubernator lubelski
Okres	od 14 maja?/27 maja 1902 do 30 grudnia 1902?/12 stycznia 1903
Poprzednik	Aleksiej Małajew
Następca	Władimir Smirnow
Senator
Okres	od 17 stycznia?/30 stycznia 1911
Odznaczenia

Konstantin Konstantinowicz Stiefanowicz, ros. Константин Константинович Стефанович, (ur. 12 stycznia^?/24 stycznia 1861 w Jekaterinhofie, zm. 10 marca^?/23 marca 1920) – senator Imperium Rosyjskiego, wicegubernator tyfliski, siedlecki i lubelski.

Życiorys

Konstantin Konstantinowicz Stiefanowicz urodził się 12 stycznia 1861 roku, wywodził się z prawosławnej szlachty dziedzicznej guberni tambowskiej. Jego ojciec sprawował funkcję protojereja.

W 1876 roku rozpoczął naukę w Imperatorskim Liceum Aleksandrowskim. Ukończył je 19 grudnia 1881 roku ze złotym medalem, co zapewniło mu rangę radcy tytularnego (IX ranga cywilna) ranga cywilna w tabeli rang). W ostatnim dniu tego roku przyjęty na służbę do Ministerstwa Sprawiedliwości. Skierowany do pracy w Senacie Rządzącym, początkowo w I Departamencie, od 1 lutego 1884 roku w II, gdzie do 1885 roku zarządzał sprawami Oberprokurorskimi. Awansował na asesora kolegialnego (VIII ranga cywilna) 20 grudnia 1884 roku. Zatrudniony w funkcji pomocnika obersekretarza, w 1887 roku (27 stycznia–20 listopada) pełniący obowiązki tego urzędu. Odszedł z Ministerstwa Sprawiedliwości 25 lutego 1888 roku, argumentując swoją decyzję przyczynami osobistymi. Już jednak miesiąc później – 31 marca – wznowił karierę urzędniczą, tym razem w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W ramach Wydziału Ziemskiego został 18 maja skierowany do Słucka, gdzie pracował w Powiatowym Urzędzie do spraw Włościańskich.

Bobrujsk

Z powiatu słuckiego przeszedł 18 sierpnia 1888 roku do analogicznego urzędu w powiecie bobrujskim. Z regionem tym związał się służbowo na lat siedem i pół, tam też przyszły na świat jego dzieci. Po siedmiu miesiącach w powiecie – 21 marca 1889 roku – objął funkcję powiatowego marszałka szlachty. Jednocześnie mianowano go przewodniczącym urzędu, w którym dotychczas pracował, oraz Bobrujskiego Powiatowego Urzędu do spraw Powinności Wojskowej. Za nowymi funkcjami przyszedł też awans w tabeli rang – 20 października 1889 roku Konstantin Stiefanowicz został radcą nadwornym (VII ranga cywilna), zaś 12 października 1893 roku radcą kolegialnym (VI ranga cywilna). Trzykrotnie (16 maja 1890, 26 maja 1893 i 7 czerwca 1896 roku – już po oddelegowaniu do odległej guberni) wybrany został honorowym sędzią pokoju w tamtejszym okręgu. Od 2 lutego 1895 roku do funkcji marszałka szlachty doszła mu również funkcja burmistrza Bobrujska. Oficjalnie oddelegowany do Tyflisu 19 marca 1896 roku, 10 czerwca został nagrodzony tytułem honorowego obywatela miasta.

Tyfilis

Od 19 marca 1896 do 27 sierpnia 1900 roku wicegubernator tyfliski. Uczestniczył w pracach kolejnych komisjach specjalnych przy Szpitalu Wojskowym w Tbilisi, rewidujących rekrutów z lat 1896–1898. Oprócz tego zasiadał w Gruzińskiej Diecezjalnej Radzie Szkolnej (od 1 sierpnia 1898 roku). W 1898 roku, od 16 października do 19 grudnia, przeprowadzał rewizję miasta Tyflis od strony administracji i gospodarki. Kilkukrotnie zajmował się rozwiązywaniem konfliktów w guberni. Do takich należały sprawy założycieli Szlacheckiego Banku Ziemskiego (od 19 października 1898 roku), chłopów dzierżawiących majątek wielkiego księcia Michaiła Nikołajewicza Romanowa w Bordżomi (od 7 maja 1899 roku) czy ormiańskich chłopów z Dżełan-Ogły (dzisiejszy Stepanawan) skonfliktowanych z wojskiem (30 marca–19 kwietnia 1900 roku). Uczestniczył też w pracach komisji zajmującej m.in. się opodatkowaniem Abastumani (4 lipca 1900 roku) oraz zasiadał na czele grupy powołanej do wsparcia ofiar trzęsienia ziemi w powiecie achałkałaskim (27 lipca 1900 roku). W trakcie służby w Tyflisie, 30 maja 1897 roku, otrzymał awans do rangi radcy stanu (V ranga cywilna), która odpowiadała zajmowanemu stanowisku wicegubernatora.

Siedlce i Lublin

Od 27 sierpnia 1900 roku ponownie na etacie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Mianowany wicegubernatorem siedleckim 22 stycznia 1901 roku. Zasiadał w Powiatowej Diecezjalnej Radzie Szkolnej (od 13 października 1901 roku). Jako przewodniczący komitetu od 8 listopada 1901 roku brał udział w pracach nad budową nowego budynku dla szpitala w Białej Podlaskiej. Odwiedził Monaster Narodzenia Matki Bożej w Leśnej, aby reprezentować władze świeckie w klasztornym święcie 20 maja tego roku. Zawnioskował o przeniesienie do guberni lubelskiej, co nastąpiło 8 czerwca 1902 roku – na jego miejsce mianowano następnie Siergieja Wojejkowa. Oba wicegubernatorskie stanowiska Konstantin Stiefanowicz przejmował po Aleksieju Małajewie. W Lublinie otrzymał awans na rzeczywistego radcę stanu (IV ranga cywilna). Służbę w Lublinie zakończył 25 stycznia 1903 roku, wakat po Stiefanowiczu zajął Władimir Smirnow.

Powrót do stolicy i Senat Rządzący

Od 25 I 1903 roku ponownie w Wydziale Ziemskim Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, tym razem jako pomocnik zarządzającego. W tym czasie trafił też do Senatu Rządzącego. W 1910 roku zajmował się kwestiami drobnego kredytu, w komitecie Ministerstwa Finansów. W tym samym roku, w lutym, został wicezarządzającym kancelarią zajmującej się instytucjami cesarzowej Marii. Ostatni swój awans w tabeli rang dostał za wyróżnienie 18 stycznia 1911 roku – wraz z rangą tajnego radcy (III cywilna) otrzymał również nominację na senatora w Senacie Rządzącym. W 1915 roku wszedł w skład II Departamentu tej instytucji.

Odznaczenia

Konstantin Konstantinowicz był kawalerem następujących orderów:

Ordery Imperium Rosyjskiego

• Order Świętego Stanisława:

1. III klasa – 1 stycznia 1886 roku,
2. II klasa – 30 sierpnia 1893 roku,
3. I klasa – 1906 roku.

• Order Świętej Anny:

1. III klasa – 25 czerwca 1890 roku,
2. II klasa – 6 grudnia 1895 roku.

• Order Świętego Włodzimierza:

1. IV klasa – 6 grudnia 1898 roku,
2. III klasa – 1905 rok.

Ordery zagraniczne

• Bucharska Złota Gwiazda Bucharska II klasy – 21 października 1896 roku.
• Perski order Lwa i Słońca II klasy – 6 marca 1901 roku.

Medale

• Srebrny Medal dla Upamiętnienia Panowania Aleksandra III – 26 lutego 1896 roku,
• Ciemnobrązowy Medal za spis powszechny 1897 roku – 17 marca 1897 roku.

Oprócz medalu za spis Kontstantin Konstantinowicz 8 czerwca 1897 roku otrzymał również podziękowania od Mikołaja II. W tym samym roku 13 września uzyskał również nagrodę finansową w wysokości 800 rubli. Wcześniej (5 czerwca 1890 roku) otrzymał też podziękowania z Ministerstwa Oświaty za działalność na niwie edukacyjnej. Stiefanowicz za służbę w Królestwie Polskim otrzymał 14 sierpnia 1901 roku dodatek do pensji w wysokości piętnastu procent.

Konstantin Siefanowicz był od 10 lipca 1896 roku honorowym obywatelem Bobrujska.

Bibliografia

• ArturA. Górak ArturA., JanJ. Kozłowski JanJ., KrzysztofK. Latawiec KrzysztofK., Słownik biograficzny gubernatorów i wicegubernatorów w Królestwie Polskim (1867–1918), Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2015, ISBN 978-83-7784-553-0  (pol.).