Kontrtorpedowce typu Lampo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niszczyciele typu Lampo
Ilustracja
„Lampo” w 1901 r.
Kraj budowy

 Cesarstwo Niemieckie

Użytkownicy

 Regia Marina

Stocznia

Schichau-Werke

Wycofanie

1924

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

348 t

Długość

60 m

Szerokość

6,5 m

Zanurzenie

2,6 m

Napęd

maszyna parowa 6000 KM

Prędkość

30 węzłów

Zasięg

2000 mil przy 12 węzłach

Załoga

56

Uzbrojenie

1 armata 76,2 mm
5 armat 57 mm
dwie wyrzutnie torped 355,6 mm

Kontrtorpedowce typu Lampo – włoskie niszczyciele zaprojektowane i wyprodukowane w Niemczech[1].

Po nieudanym „Fulmine” zdecydowano zamówić dwie serie kontrtorpedowców w zagranicznych stoczniach, jedną z nich był niemiecki typ Lampo, drugim angielski typ Nembo.

Sześć okrętów typu Lampo budowanych w niemieckiej stoczni Schichau powstało w latach 1900-1902[2] (Gardiner podaje lata 1899-1900[3]). Była to typowa dla Schichau konstrukcja z tego okresu, o niskiej dzielności morskiej[2]. Pewną nowinką było wprowadzenie pomostu nawigacyjnego zamiast wcześniej używanych prostych kiosków[1].

Wszystkie sześć jednostek wzięło udział w wojnie włosko-tureckiej, w trakcie której stracono jedną z nich, „Freccia” po tym, jak weszła na mieliznę nieopodal Trypolisu 12 października 1911 roku. W latach 1915-1918 pozostałe pięć jednostek zostało zaadaptowane na minowce. W latach 1922-1924 „Euro” był używany jako okręt-cel. „Dardo”, „Lampo” i „Ostro” zostały wycofane ze służby w 1920 roku, „Euro” i „Strale” w roku 1924[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Bernard Ireland: The Illustrated Guide To Destroyers And Frigates. 2009. ISBN 978-1-84681-336-8. (ang.).
  2. a b Eric Osborne: Destroyers: An Illustrated History Of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-Clio. ISBN 1-85109-479-2.
  3. a b Robert Gardiner, Przemysław Budzbon, Randal Gray: Conway’s All the world’s fighting ships, 1906-1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).