Konwój AT-46
| II wojna światowa, Kampania śródziemnomorska | |||
 HMS „Hero” (H99) | |||
| Czas |
18-21 maja 1942 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna |
dążenie do przerwania dostaw wojennych dla armii brytyjskiej przez Niemców | ||
| Wynik |
zwycięstwo Niemców | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
AT-46 – konwój morski z okresu II wojny światowej transportujący zaopatrzenie wojenne dla armii brytyjskiej z Aleksandrii do Tobruku. Pomimo silnej eskorty konwój stracił brytyjski zbiornikowiec SS „Eocene”, który został storpedowany 20 maja 1942 roku przez U-Boota U-431.
Konwój i jego eskorta[edytuj | edytuj kod]
W skład konwoju AT-46[a] wchodziło pięć statków handlowych, wśród których znajdował się zbudowany w 1922 roku brytyjski zbiornikowiec SS „Eocene” (o pojemności 4216 BRT)[2][3]. Eskortę konwoju stanowiło osiem brytyjskich okrętów: bezpośrednią osłonę stanowił niszczyciel eskortowy HMS „Eridge” (L68), niszczyciel HMS „Hero” (H99), korwety HMS „Delphinium” (K77) i HMS „Snapdragon” (K10) oraz uzbrojone statki wielorybnicze HMS „Cocker” i HMS „Falk” (FY789)[3][4]. Siły uderzeniowe składały się z dwóch niszczycieli eskortowych: HMS „Dulverton” (L63) i HMS „Hurworth” (L28)[3][4].
Przebieg operacji[edytuj | edytuj kod]
Konwój rozpoczął swój rejs w poniedziałek, 18 maja 1942 roku, opuszczając Aleksandrię i kierując się w stronę Tobruku[3][4]. Z powodu ciężkich warunków atmosferycznych i silnego wiatru czołowego poruszające się w trzech kolumnach statki poruszały się z prędkością zaledwie 4-5 węzłów[4]. Doprowadziło to do sytuacji, że konwój znalazł się na niebezpiecznych wodach po zmroku zamiast za dnia[4].
20 maja o godzinie 19:11 przebywający na powierzchni niemiecki U-Boot U-431 zauważył jednostki pływające konwoju AT-46 w odległości około 65 mil na wschód od Tobruku[4]. Okręt natychmiast się zanurzył i o godzinie 20:19 wystrzelił dwie torpedy w kierunku największego statku, którym okazał się przewożący ładunek benzyny i wody brytyjski zbiornikowiec SS „Eocene”[4]. Trafioną jedną z torped jednostkę zdołała opuścić cała załoga, a U-Boot po ataku zszedł na dużą głębokość[4]. Eskorta konwoju przeprowadziła kontratak za pomocą bomb głębinowych: HMS „Delphinium”, HMS „Hero” i HMS „Falk” bombardowały domniemaną strefę przebywania nieprzyjaciela od strony lądu, natomiast HMS „Snapdragon” i HMS „Hurworth” podjęły identyczne działania od strony pełnego morza[4]. Załoga U-431 naliczyła 21 wybuchów bomb, które jednak padały daleko od okrętu nie powodując żadnych uszkodzeń[4]. Załoga uszkodzonego statku została uratowana przez statek wielorybniczy HMS „Cocker”, a o 23:45 „Eocene” zatonął na pozycji 31°56′N 25°15′E/31,933333 25,250000[3][4]. Wobec niewykrycia U-Boota i zatonięcia zbiornikowca eskorta przerwała poszukiwania sprawcy ataku i dołączyła do pozostałych statków, a konwój już bez przeszkód dotarł do Tobruku, osiągając port przeznaczenia rankiem 21 maja[2][4].
Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]
Konwój AT-46 utracił jeden zbiornikowiec o pojemności 4216 BRT – SS „Eocene”, zatopiony przez U-431. U-Boot po ataku wycofał się niezauważony nie odnosząc żadnych uszkodzeń[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Patrick Clancey: Allied Convoy Codes. naval-history.net. [dostęp 2019-04-08]. (ang.).
- Arnold Hague: Convoy AT.46 (Alex - Tobruk). convoyweb.org.uk. [dostęp 2019-04-08]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Convoy AT-46. uboat.net. [dostęp 2019-04-08]. (ang.).
- Don Kindell: MEDITERRANEAN FLEET - April to June 1942. Naval History Homepage. [dostęp 2019-04-08]. (ang.).