Kościół św. Wincentego à Paulo w Krakowie
50°04′05″N 19°56′30″E/50,068056 19,941667 A-770 z dnia dnia 22 sierpnia 1988[1]
| |||||||||
| kościół klasztorny Zgromadzenia Misji | |||||||||
 Widok fasady kościoła z Rynku Kleparskiego. | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Kraków ul. św. Filipa 19 | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia |
św. Wincentego à Paulo | ||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||
| 50°04′05″N 19°56′30″E/50,068056 19,941667
| |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Kościół św. Wincentego á Paulo – zabytkowy, neogotycki, konwentualny kościół rzymskokatolicki misjonarzy Wincentego à Paulo. Znajduje się przy ulicy św. Filipa 17-19 na Kleparzu w Krakowie.
Historia
Na miejscu obecnego kościoła stał niegdyś kościół św. Filipa i św. Jakuba wzmiankowany w dokumentach w 1373. Zniszczył go pożar w 1528, po odbudowie ponownego zniszczenia dokonali Szwedzi w 1655. Odbudowaną ze zniszczeń wojennych świątynię konsekrował w 1667 biskup Mikołaj Oborski. Ten kościół zniszczył kolejny pożar jaki wybuchł w 1755, po raz kolejny został odbudowany, przetrwał do końca XVIII wieku, w 1801 na polecenie władz austriackich został zburzony. Plac po kościele przez kilka lat był używany jako tymczasowy cmentarz komunalny. W 1861 na teren Kleparza sprowadzili się księża Misjonarze. Dwa lata później stali się właścicielami parceli przy ulicy św. Filipa.
Obecny kościół zbudowano według projektów Filipa Pokutyńskiego w latach 1875-1877 nawiązując do wzorów włoskiego trecenta. Ołtarz główny został sprowadzony z Wiednia. Uroczystej konsekracji kościoła dokonał 2 września 1877 arcybiskup Lodovico Jacobini nuncjusz apostolski w Wiedniu.
W latach 1911-1912 kościół został rozbudowany według projektu Jana Sas Zubrzyckiego, przedłużono wówczas prezbiterium, wybudowano nową zakrystię łącząc ją z klasztorem oraz kaplicę Matki Bożej z Lourdes. Ponowna konsekracja odbyła się 1 listopada 1912, dokonał jej Kacper Słomiński wizytator zgromadzenia księży Misjonarzy. Kościół raz jeszcze w 1936 po zmianie wystroju konsekrował biskup Stanisław Rospond.
Wnętrze
Obecny ołtarz główny wykonano w 1935 według projektu Franciszka Mączyńskiego z białego marmuru i alabastru, we wnękach umieszczono drewniane figury Serca Jezusa oraz świętych Piotra i Pawła. W lewym ołtarzu bocznym znajdują się rzeźby św. Wincentego á Paulo oraz świętych Antoniego i Józefa.
W ołtarzu bocznym po prawej stronie umieszczono barokowy obraz z 1700 Chrystusa Ukrzyżowanego zwanego Milatyńskim. Został on sprowadzony z Rzymu do Milatyna Nowego koło Lwowa, od 1747 znajdował się w kościele karmelitów bosych w Milatynie. W 1755 ogłoszono wizerunek Chrystusa cudownym. Do Krakowa trafił w 1945, początkowo został umieszczony w klasztorze Misjonarzy w 1976 przeniesiono go do kościoła i umieszczono w ołtarzu. Kratę zamykającą ołtarz zaprojektował Wiktor Zin.
W latach 1934-1936 w kaplicy Matki Bożej z Lourdes nowy ołtarz w kształcie groty z Lourdes zaprojektował Franciszek Mączyński. Znajduje się w nim figura Matki Boskiej ciesząca się wśród krakowian wielką czcią sprowadzona z Lourdes w 1889.
Kościół posiada neogotyckie stalle i ambonę z 1883, witraże były wykonywane w Wiedniu w 1877, oraz w Krakowie w 1912, na jednym z nich wizerunek patrona kościoła św. Wincentego á Paulo.
,_19_sw._Flipa_street,_Kleparz,_Krakow,_Poland.jpg)
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
Bibliografia
- Katalog zabytków sztuki tom IV miasto Kraków część 8 Kleparz-kościoły i klasztory pod red. Izabelli Rejduch-Samkowej i Jana Samka , Warszawa 2000.