Krzysztof Gąsiorowski

Krzysztof Gąsiorowski
Imię i nazwisko	Krzysztof Kazimierz Gąsiorowski
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1935 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 2012 ; Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	poezja
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Gąsiorowski (ur. 19 maja 1935 w Warszawie^[1], zm. 12 stycznia 2012 tamże^[2]) – polski poeta, krytyk literacki, eseista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Politechnice. Debiutował w latach 60. tomikiem poezji Podjęcie bieli. Związany z Orientacją Poetycką Hybrydy.

Należał do ZMP i ZMS, a od 1969 roku – PZPR^[3]. Według zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej w 1979 roku został pozyskany jako konsultant Służby Bezpieczeństwa do sprawy o kryptonimie Almanach na środowisko literackie^[4]. W 1984 został radnym miasta stołecznego Warszawy^[1].

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009)^[5], Odznaką Zasłużony Działacz Kultury i innymi odznaczeniami^[3]. Postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 4 marca 2002 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[6]. Laureat Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida, Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta i innych.

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 9B-4-2)^[7].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Wydał następujące tomiki wierszy:

Białe dorzecze
Tonące morze
Wiersze wybrane
Z punktu widzenia UFO
Milczenie Minotaura
Powrót Antlantów
Gemmy w kości policzkowej
Biedne dwunożne mgły
Gorgona, mamka bogów
Yyell - ballady i romanse SF
Czarne śnieżki - wobec śmierci Jana Pawła II
Pod powierzchnią Pogody i Historii - w rocznicę Powstania Warszawskiego
Dwa gołębie temu
Moja stara naga maszyna do pisania i panienki na imieninach

Jako krytyk opublikował:

Trzeci Człowiek
Fikcja realna
Warszawa jako kosmos wewnętrzny
Norwid, wieszcz-sufler

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Brat Małgorzaty Bocheńskiej. Rozwiedziony, miał troje dzieci.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Joanna Zawadzka: Hasło: Gąsiorowski Krzysztof. W: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.). T. 3: G-J. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1994, s. 30. ISBN 83-02-05636-7.
↑ Zmarł Krzysztof Gąsiorowski. [w:] Rynek Książki [on-line]. 2012-01-17. [dostęp 2019-06-18].
↑ ^a ^b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 233. ISBN 83-223-2073-6.
↑ Joanna Siedlecka, Kryptonim „Liryka”. Bezpieka wobec literatów, Warszawa 2008, s. 294.
↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2017-01-21].
↑ M.P. z 2002 r. nr 18, poz. 322.
↑ Krzysztof Gąsiorowski (1935 – 2012), Związek Literatów Polskich 12 stycznia 2012

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wiersze poety
Biogram na stronie ZLP. literaci.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-25)].

[jz-1] Joanna Zawadzka: Hasło: Gąsiorowski Krzysztof. W: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.). T. 3: G-J. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1994, s. 30. ISBN 83-02-05636-7.

[2] Zmarł Krzysztof Gąsiorowski. [w:] Rynek Książki [on-line]. 2012-01-17. [dostęp 2019-06-18].

[O-3] Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 233. ISBN 83-223-2073-6.

[SB-4] Joanna Siedlecka, Kryptonim „Liryka”. Bezpieka wobec literatów, Warszawa 2008, s. 294.

[Gloria_Artis-5] Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2017-01-21].

[6] M.P. z 2002 r. nr 18, poz. 322.

[7] Krzysztof Gąsiorowski (1935 – 2012), Związek Literatów Polskich 12 stycznia 2012

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]