Kwas nadoctowy

Kwas nadoctowy
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
	PAA
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2H4O3
Inne wzory	CH3COOOH
Masa molowa	76,05 g/mol
Wygląd	Bezbarwna ciecz o ostrym zapachu octu
	Identyfikacja
Numer CAS	79-21-0
PubChem	6585
DrugBank	DB14556
SMILES
	CC(=O)OO
InChI
	InChI=1S/C2H4O3/c1-2(3)5-4/h4H,1H3
	InChIKey
	KFSLWBXXFJQRDL-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,226 g/cm³; ciecz
Temperatura topnienia	-0,2 °C
Temperatura wrzenia	110 °C
Kwasowość (pKa)	8,2
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H226, H242, H302, H312, H314, H332, H400
Zwroty P	P210, P234, P260, P280, P305+P351+P338, P370+P378
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Zwroty R	R7, R20/21/22, R35, R50
Zwroty S	S3/7, S14, S26, S36/37/39, S45, S61
Temperatura zapłonu	40,5 °C
Numer RTECS	SD8750000
	Podobne związki
Podobne związki	kwas octowy
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kwas nadoctowy, CH₃COOOH – organiczny związek chemiczny z grupy peroksokwasów, nadtlenowa pochodna kwasu octowego. Jest żrący i ma silne właściwości utleniające. Stosowany jako środek dezynfekcyjny, wybielacz oraz utleniacz w preparatyce chemicznej.

Kwas nadoctowy używany jest m.in. jako środek bielący do włókien naturalnych poprzez utlenianie. Zaletami są:

wyższy potencjał utleniający w porównaniu do perhydrolu (nadtlenku wodoru)
możliwość prowadzenia procesu bielenia w temperaturze 60 °C (bielenie perhydrolem przeprowadza się w temperaturze 98 °C)
proces bielenia wykonuje się w kąpieli w zakresie pH 6–8 (bielenie perhydrolem wymaga stosowania środowiska silnie alkalicznego (pH>11)

Ze względu na powodowanie nieodwracalnych zmian w komórkach drobnoustrojów stosowany jest w dezynfekcji. Jest aktywny w stosunku do form wegetatywnych i przetrwalników. Do celów wyjaławiających stosuje się roztwory o stężeniu 0,1–0,5%. Jego zastosowanie jest jednak ograniczone toksycznością i reaktywnością. W roztworach wodnych rozkłada się do tlenu i kwasu octowego^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-420, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ Kwas nadoctowy, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-04-28] (ang.).
↑ Stanisław Janicki, Adolf Fiebig, Małgorzata Sznitowska, Teresa Achmatowicz: Farmacja stosowana. Podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-2847-7.

[CRC-1] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-420, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).

[CLI-2] Kwas nadoctowy, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-04-28] (ang.).

[Janicki-3] Stanisław Janicki, Adolf Fiebig, Małgorzata Sznitowska, Teresa Achmatowicz: Farmacja stosowana. Podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-2847-7.

[1]

[2]

[3]